SONNET-116 or... what about love?

came across this sonnet first time a lonnnnnnnnnnnnnnnnng back, i think in 2006/07 when i bought the collection in lamington road. but then gave it only a little thought; and later, left reading it altogether. that english was very hard and tough on me.

now thought of bringing it in here. soooo...here it is...

SONNET-116

Let me not to the marriage of true minds

Admit impediments. Love is not love

Which alters when it alteration finds,

Or bends with the remover to remove:

O no! It is an ever-fixèd mark

That looks on tempests and is never shaken;

It is the star to every wandering bark,

Whose worth's unknown, although his height be taken.

Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks

Within his bending sickle's compass come;

Love alters not with his brief hours and weeks,

But bears it out even to the edge of doom.

If this be error and upon me proved,

I never writ, nor no man ever loved.

–William Shakespeare

and how do i understand these lines!?

Let me not to the marriage of true minds

Admit impediments.

when 2 love each other sincerely, no reason can stop them from getting together.

Love is not love

Which alters when it alteration finds,

Or bends with the remover to remove:

it is not love if it changes as the physical appearance with aging, financial status or something like that change;  nor is it love when it finds a better opportunity in a tempting situation.

O no; it is an ever-fixed mark, 

That looks on tempests, and is never shaken;

It is the star to every wandering bark,

Whose worth's unknown, although his height be taken.

true love is fixed like a point/a beacon beaten by tornadoes and tempests of disturbing circumstances that may seem to destroy everything on their path.

it is like a polestar for a boat that had lost its direction in high-seas. it's the solace for a life which seems to go adrift and wander aimlessly as the time progresses.

the height of the polestar from the horizons is easy to measure; but the value of getting direction, guiding boat into safety, thereby saving life is priceless.

Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks

Within his bending sickle's compass come;

as time passes, true love doesnot change, though physical beauty of the beloved fades away due to aging.

Love alters not with his brief hours and weeks,

But bears it out even to the edge of doom.

love does not change in days/weeks/months/years. it simply lasts till the end of life.

If this be error and upon me proved,

I never writ, nor no man ever loved.

if these claims are proved wrong, then....it's like, whatever i have written is just nothing and, no one has ever experienced the gifted feeling of true love.

ஆயிரத்தில் ஓர் இரவில்....1

மாலை மங்கி இரவு கவிந்து கொண்டிருக்கும் நேரம். மேல்வானம் சிவப்பும், நீலமும், சாம்பலும், கருப்பும் பட்டைகளாய்த் தீட்டப்பட்டுக் காட்சியளித்தது. வீசும் காற்றிலோ இன்னும் வெப்பம் தங்கி இருந்தாலும், பகல் வெப்பத்தைவிட வெகுவாகக் குறைந்தே இருந்தது.

அரசன் ஆரூண் மந்திரி ஜாபியரையும், மெய்க்காவலனையும் அழைத்துக்கொண்டு மாறுவேடத்தில் நகர்வலம் தொடங்கினான். நாட்டிலே சட்டம், ஒழுங்கு எவ்வாறு இருக்கிறது என்று பார்த்து, மக்களின் நிறைகுறை கேட்டு அதற்குத் தக்கவாறு நீதிபதிகளைப் பாராட்டவோ, பணி நீக்கம் செய்யவோ முடிவு செய்திருந்தான்.

பல இடங்களிலும் சுற்றி வந்தனர்; தெருக்களிலும், சந்தைகளிலும் பார்வையிட்டனர். அப்படியே சிறு சந்து ஒன்றைக் கடக்கையில், ஒரு வயதான மீனவன் ஒருவன் கவலை தோய்ந்த முகத்துடன், ஒரு கூடையையும், மீன்பிடி வலையையும் எடுத்துக் கொண்டு எதிரே வந்து கொண்டிருந்தான். பார்த்தவுடனே அரசன் அவனது நிலை பற்றி விசாரிக்க முடிவு செய்தான். அருகில் வரும்போது மீனவனை நிறுத்தி ' யார், என்ன ' வென விசாரித்தார் மந்திரி.

மீனவன் கவலையுடன் சொன்னான், ' நான் ஒரு மீனவன். இன்று மீன் பிடிக்க மதியவேளையிலிருந்து முயற்சித்தும் ஏதும் கிடைக்கவில்லை. என்னையே நம்பி, வீட்டில் காத்திருக்கும் என் மனைவிக்கும், குழந்தைகளுக்கும் இன்று உணவுக்கு என்னால் எந்த ஏற்பாடும் செய்யமுடியாது போலிருக்கிறது'.

அதைக்கண்டு இரக்கம் கொண்ட, மாறுவேடத்தில் இருக்கும் அரசன் சொன்னான், ' இன்னும் ஒரே ஒரு முறை, உன் வலையை வீசி மீன் பிடிக்க முயற்சி செய்யமுடியுமா?! வலையில் எது கிடைத்தாலும் கிடைப்பதை எடுத்துக்கொண்டு, 100 பொற்காசுகள் தருகிறோம்'.

அவர்களைப் பார்க்க நம்பிக்கைக்குரியவர்கள் போல் தோன்றியதாலும், இன்னொரு முறை முயற்சி செய்வதால் இழப்பு ஒன்றும் இல்லை என்பதாலும், இந்த வழிப்போக்கர்கள் தர ஒப்புக்கொண்டதில் நூறில் ஒருபாகமான, ஒரே ஒரு பொற்காசு தந்தாலும் பலநாட்கள் குடும்பம் பசியாற முடியும் என்பதாலும், அதைக்கேட்ட மீனவன் ஒத்துக்கொண்டு டைக்ரிஸ் நதிக்கு வந்து மீண்டும் வலைவீசினான். சற்று நேரத்தில் வலையை வெளியே இழுக்க, பெரிய, கனமான பெட்டி ஒன்று மாட்டிக்கொண்டிருந்தது. அரசனும் 100பொற்காசுகளைக் கொடுத்துவிட்டுப் பெட்டியைப் பெற்றுக்கொண்டான். கனமாக இருந்த அந்தப் பெட்டிக்கு ஒரு பெரிய பூட்டு ஒன்றும் இருந்தது.

அரண்மனைக்குக் கொண்டுவந்து, திறந்து பார்த்தால்....அதில் இளம்பெண்ணின் சடலம் ஒன்று, தைக்கப்பட்ட ஒரு சாக்குப் பையில் இருந்தது.

அதைகண்டு கடுங்கோபமுற்ற அரசன், மந்திரியைப் பார்த்துக் கோபத்துடன் சொன்னான்,' என்ன அமைச்சரே இதுதான் நம் நாடு இருக்கும் நிலையா? அடையாளம் தெரியாத பெண்பிணம் ஆற்றிலே, பெட்டியிலே மிதக்கிறது நான் ஆளும் இந்நாட்டில்; இந்நாட்டுக் நீர் அமைச்சர்!?'

'இந்த பெரும் கொடூரத்தைச் செய்த கொலைகாரனை இன்னும் மூன்றே நாட்களில் கண்டுபிடித்து, இழுத்து வந்து என்முன் நிறுத்தாவிட்டால், உமக்கு சிரச்சேதம் செய்யப்படும். காரியம் ஆகட்டும் சீக்கிரம்; எண்ணி மூன்று நாட்கள் மட்டுமே. இப்போதே துப்புதுலக்கும் வேலையைத் தொடங்குகள்.' என்று அமைச்சருக்கு அரசன் கட்டளை இட்டான்.

சிறகடிக்காத வண்ணத்துப் பூச்சி !

நேற்றிரவு கையில் கிடைத்த ஒரு புத்தகத்தைப்  புரட்டிக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது கண்ணில் பட்டுக் கவனத்தையும் கருத்தையும் கவர்ந்த ஒரு செய்தி, இந்தப் பதிவில்.....

பாப்பம்மாள் புரம், ஆண்டிபட்டி. 

rv.மோகன், அன்புநிதி, யுகநாதன், அசோக், ஆனந்தன், நான் மற்றும் பலரும் 1993-94ல் ஏழாம் வகுப்புப் படித்துக்கொண்டிருந்தோம் தேனியில்; ஆண்டிபட்டி, பாப்பம்மாள் புரத்திலிருந்து தினமும் காலை 8 மணிக்கு 'ஆண்டிபட்டி-outer' பேருந்து நிறுத்தத்தில் காத்திருந்து பெரும்பாலும் MAKயில், தவறினால்  ராஜலக்ஷ்மியிலோ, அதுவும் தவறினால் ஏதோ ஒரு பாண்டியனிலோ ராணி-மங்கம்மாளிலோ பயணம் செய்து தேனி சென்று படித்துவந்த காலம்.

இப்போது அங்கு புதிதாய் வீடுகள் பல வந்துவிட்டன; ஆனால் அப்போது இத்தனை வீடுகள் நெருக்கமாக இல்லை.நாங்கள் இருந்த வீட்டின் பின்புறத்திலிருந்து வேறொருவரின் விவசாய நிலம் தொடங்கிவிடும்; விவசாயமும் நன்றாகவே நடந்து வந்தது; இப்போது வெறும் தென்னந்தோப்பு மட்டுமே அங்கு உள்ளது. வீட்டுக்கு மேல்புறமும் வெற்றுநிலமாகவே இருந்தது.

அந்த வெற்றுநிலத்தின் பரப்பு சற்றே அதிகம்தான்; கிட்டத்தட்ட மூன்று, நான்கு கால்பந்து மைதானம் நீளவாட்டத்தில் அமையும் அளவுக்கு பரந்து விரிந்த வெற்றுநிலம்.

அந்த நிலத்திலும், வீட்டை ஒட்டி இருந்த சிறு துண்டுநிலம் கொஞ்சம் புற்களும், சிறு கோரைகளும் கொண்டு தரிசாகவே இருந்தது. சிலசமயம் எங்களுக்குக் கிரிக்கெட் மைதானமாகவும், சில நேரங்களில் பம்பரம் விட்டுப் பழகவும் உபயோகப்பட்டது. கோடைக்காலங்களில் அந்தச் சிறு புற்களும்கூடக் கருகிப்போய் சருகாகிவிடும். அதைத் தொடர்ந்துவரும் மழைக்காலத்திலும் குளிர்காலத்திலும் அவை சற்றே மீண்டும் தலைதூக்கும்.

எங்களது இந்த விளையாட்டு மைதானத் துண்டுநிலத்தை அடுத்து, சற்று அதிக நீளத்துக்கு, சிறு குத்துச்செடிகளும், சிறு புதர்களும், குறிஞ்சிச் செடிகளும், துளசிகளும், அரிதாக கருவேலஞ்செடிகளும் இன்னும் எனக்குப் பெயர் தெரியாதத பலவகைச் செடிகளும் கலந்து கிடந்தன. அதைத் தாண்டினால், ஒருகாலத்தில் சிருநீரோடையாக இருந்து இப்போது கால்வாயாக மாறிவிட்ட ஒரு நீரோட்டத்தைக் கட்டுக்குள் வைக்க எத்தனையோ வருடங்களுக்குமுன் கோலப்பட்ட கரை ஒன்று தூர்ந்துபோய் வெறும் மண்மேடாகக் காட்சிதரும். அந்த மண்மேட்டில், சில புளியமரங்களும், இலவ மரங்களும், அவைகளினூடே சில பெரிய கருவேல மரங்களும் அணிவகுத்து, வரிசையாகவும் சில இடங்களில் கலந்தும் நின்றிருக்கும்.

அங்கு அணில்கள் மிக அதிகமாகவே ஓடித்திரியும்.

இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு, இதே போன்ற பருவகாலத்தில், குளிர்காலம் முடிந்து, முன்பனிக் காலம் பிறக்கும் பருவத்தில், அந்த இடம் பசுமை நிறைந்து தெரியும்.

புற்களும், சிறு செடிகளும், மரங்களின் மேல் படர்ந்து வளரும் கொவ்வைக் கொடிகளும், ஆங்காங்கே தென்படும் வேப்பமரங்களும், அத்தனை தாவரங்களும் தழைத்துத் துளிர் விட்டு, பச்சைப் பசேலென்று தெரியும். சில செடிகள் இளம்பச்சையாகவும், சில கரும்பச்சை வண்ணத்திலும் மிக உயிரோட்டத்துடன் இருக்கும். தரையில் கோரைகளும், அருகுகளும் செழித்து வளரத்தொடங்கி இருக்கும். அதுவரை காய்ந்து மெல்லிய பழுப்பும் வெளிறிய மஞ்சளும், சாம்பல் வண்ணத்தில் தெரியும் கரிசலும் நிறைந்து தெரிந்த தரையில், முன்பனி தொடங்கும் காலத்தில், வெறும் ஒற்றையடிப்பாதை மட்டுமே சிறிது தெரியும்; மீந்த பரப்பு அனைத்தும் பசுமை நிறைந்து இருக்கும். சூரியன் உச்சிக்கு வரும் இரண்டொரு மணிநேரமே கொஞ்சம் மெலிதான, இதமான வெப்பம் தெரியும்; மற்ற நேரங்களில் வானமும், வீசும் காற்றும் மந்தாரமாகக் குளிர் நிரம்பியே இருக்கும்.

அப்படிப்பட்ட காலங்களில்.....பம்பரம் விடுவது ஒருபுறம் இருந்தாலும்.......அந்தப் பச்சை மைதானத்தில் திடீரென்று சிறுவர் கூட்டம் படையெடுத்து மொய்க்கும். தேன்கூட்டில் தேனீக்கள் சென்று சேர்வது போல், கையில் ஒரு பெரிய பிளாஸ்டிக் டப்பாவை வைத்துக்கொண்டு ஒரு சிறுவனோ/சிறுமியோ பின்னால்வர, இன்னொரு சிறுவனோ/சிறுமியோ, கையில் நான்கைந்து தும்பைச் செடிகளைச் சேர்த்து, ஒரே கொத்தாகப் பிடித்துக்கொண்டு முன்னால் போவார்கள். இருவர் இருவராகச் சேர்ந்தே திரிவர். நானும் என் தம்பியும்கூட அவ்வாறே திரிந்தோம்.

தும்பைப் பூக்கள் பூத்திருக்க, அவற்றில் மதுரம் எடுக்க வண்ணத்துப் பூச்சிகள் அந்த மைதானம் முழுக்க நிறைந்து, சுற்றிச் சுற்றிப் பறந்து திரியும். அவற்றின் பின்னே, அவைகளைப் பிடிக்க நாங்கள் திரிந்தோம்.

வண்ணத்துப் பூச்சிகள் தேன்குடிக்க அமர்ந்த சில நொடிகளுக்குப் பின், பின்புறமிருந்து மெதுவாக, அதிராமல் மெல்ல நடந்து சென்று,  அதிக அழுத்தம் கொடுக்காமல் அதேநேரம் அந்த வண்ணத்துப் பூச்சி பறந்தும் விடாமல், சரியான வேகத்தில் கையிலிருக்கும் தும்பைக் கொத்தினால் படக்கென்று அந்த வண்ணத்துப் பூச்சிகளை மூடிவிடவேண்டும். பின் அந்தக் கொத்தின் வெளிப்புறத்திலிருந்து ஒவ்வொரு தும்பைக்கிளையாக மெதுவாக எடுத்துக்கொண்டே போனால், அதன் அடிப்புறம் சிறைப் பட்டிருக்கும் வண்ணத்துப் பூச்சி கையில் சிக்கும். அதை உடனே பின்னாலிருக்கும் சிறுவன் பிளாஸ்டிக் பையிலோ, டப்பாவிலோ போட்டு அடைத்துவிடுவான்; அதைத்தொடர்ந்து உடனே, அடுத்த பட்டாம்பூச்சியைத் துரத்த வேண்டும். இது போலப் பலரும், இருவர் கொண்ட குழுக்களாகப் பிரிந்து, பல அணிகளாகப் போட்டி போட்டுப் பிடிப்பர். அந்தப் போட்டியில் அதிகம் யார் வண்ணத்துப் பூச்சிகளைப் பிடித்திருக்கிறார்களோ அவரே அன்றைய போட்டியில் வெற்றி பெற்றவர்.

சிறுவயதில் எமக்கு வேடிக்கை, விளையாட்டாய்த் தெரிந்தது, இப்போதோ பட்டாம்பூச்சியின் வேதனையாய்த் தெரிகிறது. எவ்வளவுதான் கவனமாக, அப்பட்டாம்பூச்சிகளுக்கு எந்த ஆபத்தும் நேராமல் பிடிக்க முயற்சி செய்தாலும், சிலவற்றுக்கு இறகு உடைந்துபோவதுண்டு. அதற்குமேலும்....அவைகளின் சுதந்திரம்?! இறகிருந்தும் சிறையில்!

அறியாப்பருவத்துத் தவறுகள் :-(

என் கையில் சிக்கிய புத்தகம், இந்தப் பள்ளிக்கால நினைவுகளைக் கிளறிவிட்டது. அதில் இரண்டு பக்கச் செய்தி-வண்ணத்துப் பூச்சிகள் பற்றி.

சுருக்கமாக....

சாதாரணமாக நாம் பார்க்கும் பட்டாம்பூச்சிகள் "சிறகடித்துப்(flapping)" பறக்கும். ஆனால் மழைக்காடுகளில் ஒருவகைப் பட்டாம்பூச்சிகள் தரையை ஓட்டிப் பறக்கும்போது....பறப்பதில்லையாம்!!!!?

அவ்வகைப் (haeterini) பட்டாம்பூச்சிகள் தரையை ஒட்டி, 5 அங்குல உயரத்திலோ அதற்குக் குறைவாகவோ பறக்கும்போது.... சிறகை மேலும் கீழும் அடித்துப் பறப்பதில்லையாம். மாறாகக் காற்றிலே சறுக்கி/வழுக்கி (gliding) "சிறகடிக்காமல்", மிதப்பதுபோல் பறக்கின்றனவாம்.

கேள்விப்பட்டதுண்டா? "சிறகடிக்காமல்" பறக்கும் வண்ணத்துப் பூச்சிகள்!?

5 அங்குல உயரத்திற்கு மேலே பறக்கும்போது, அவை மற்ற பட்டாம்பூச்சிகளைப்போல் சிறகடித்தே பறக்கின்றனவாம். ஆனால் மற்ற பட்டாம்பூசிகளால் அவ்வாறு வழுக்கி/சறுக்கிப் பறக்க முடியுமா?!

முடியாதாம்!

அப்படியென்ன அந்தவகைப் பட்டாம்பூச்சியின் சிறப்பு?

சராசரியைவிட சற்றே நீளமான முன்னிறக்கைகள்! அதோடு, தரையை ஓட்டிப் பறக்கும்போது,(பொதுவாக சிறகுகள் சமதளத்திற்கு அருகே இருக்கையில்) எளிதாகப் பறக்கத் துணைசெய்யும் மேல்தூக்குவிசை(lift) அதிகமாகவும், பறப்பதற்குத் தடையாகும் பின்னிழுவிசை(drag) குறைவாகவும் இருக்குமாம்.

இந்தச் சிறப்புதான், தரையருகே காற்றிலே வழுக்கி/சறுக்கிச் செல்லத் துணைசெய்கிறதாம்.

நன்றி: national geographic, january-2016.

* சராசரியாகப் பட்டாம் பூச்சிகளின் மொத்த வாழ்நாள் ஒரு மாதகாலம்தானாம். :-(

* பட்டாம்பூச்சிகளுக்குக் கண்ணிமை இல்லையாம்; அதானால் தூங்கும்போதும் கண்மூடாமலேயே தூங்குமாம்.

* அவைகளுக்குச் சூரிய ஒளியிலிருந்து நேரடியாகக் கிடைக்கும் வெப்பம் உயிரோடிருக்க மிகமுக்கியமாம்.

* சிறகடிப்பது பறக்க மட்டுமின்றி செய்திப் பரிமாற்றத்துக்கும் உதவுமாம்.

*பட்டாம்பூச்சிகளின் உடலமைப்பு அந்துப்பூச்சிகளை விட ஒல்லியாகவும், நீளமாகவும், உடலில் முடி குறைவாகவும் இருக்குமாம்.

*அந்துப்பூச்சிகளைவிட வண்ணங்கள் மிகுந்து இருக்குமாம்.

*அந்துப்பூச்சிகள் இரவில் உணவுதேடுமாம்; பட்டாம்பூச்சிகளோ பகலில்.

கண்மணி அன்போடு......!

the combination of breezy, comfortably cold nights and music seems like an intoxicating mix. sitting on my PC at this late night of 1am, while writing a translated story, i was listening to this song from movie-GUNA.

https://www.youtube.com/watch?v=9hHq2lYof4U&list=PLAQIGwbyrt1S3yUYmBNY3RO08s8VYotJR

and...started writing a comment. it got sooooo lengthy; i decided to bring that as another post here. momentarily interrupted typing that original, planned post for few minutes to write this post.

here goes the comment.....

way back in 1992, i was studying in 5th standard in NSHSSchool, theni. stayed in boys' hostel and had a hostel-batch mate rajendra prasad from kombai. this song was his favorite then. but, i could not get it why he liked this song sooooo much that time. lost his contact, but this song always reminds me of him. nowww.... in 2015, half an hour past midnight in this dec-24th, im listening to this song 8th time in a row as im writing this comment. after these many years .....now i realize, this is one of my favorite songs too. the soothing music, simple yet the most expressive lyrics.....! the lover-boy loves her sooooooooooo much, but unable to put allllllllllllllll his love in words! how can u express such a profound, unconditional, excessive love in words?!! seems to me that, this song is an attempt at that. @ 0:08 to 0:11 =kamal looks lost himself in thought ( of himself being accepted as lover, which seems to him an unbelievable fact.) for 3 seconds. then, reiterates HIMSELF("naan") on collecting himself back into dictation( this shifts him to real world, in which his love is indeed approved). all these is expressed in just 3 seconds of body language and facial expressions. moments in which kamal's real acting skills pop up. @ 3:34 to 3:38 = kamal does a kind of kid's dancing...keeping hands stretched out side-wise, waving his torso and head left and right! was this a step adopted to express the ecstasy(from approved love) felt by this immature character!? whoever proposed to include this step is indeed a great master at capturing the emotions of human beings, at least fleetingly! great!

very few moments like these that made me a kamal fan, easily outweighing other disappointments i hav about him. it is moments like these that readily make us forget and forgive some silly mistakes(mistakes because he ignored) of kamal.

a tale of two loves!

standing at latitude-9.91 & longitude-78.11 mani called me on phone last week......hey please, donot trouble yourself too much to find out what lies there!! it's sarvodaya ilakkiyap pannai(a book stall) in madurai, located nearby railway station. mani wanted to buy some books and asked me for recommendations.

the time was after chennai floods, we were discussing about one of the most intense emotional aspects of human relationships. so readily suggested to take, "romeo and his juliet" and " othello".
**********************************
and the reason....

10 years ago during my college time, love was .....like... a subject of research for few, business-as-usual for some!!! ;-) i resorted to shakespeare to get some clear idea about it.

indeed, curiosity drives us to dig deep into everything.

so i set out to understand what love is!

imagine like this.....when this fellow-love walks past you, would you be able to recognize him-unless you know how EXACTLY he looks?! or....you may mistake someone else for him!!

this idiot seems to have far tooooooooooo many look-alikes.
***************************************************************
the central theme in both these works(romeo-juliet and othello) is "love", with a tragic ending.

romeo and juliet love each other and....die at last.
othello and desdemona love each other and....die at last.

is the emotion involved in both the cases LOVE?
if yes, which is better then? first case or the second?

tried to find answers to these questions! and.....gonna present my observations; judgment is.....ABSOLUTELY YOURS!

soooo....into comparison. straight into the love between these lead characters.

romeo and juliet are members of two warring families in verona. of equal status in society. equals in wealth. equals in physical match. follow same religion. neighbors. but....from families of greattttttttt enmity!

romeo-juliet's love is.....that between EQUALS though inimical.

but......

othello and desdemona are not from same place. while othello is a muslim; desdemona is a christian. while othello is shown orphaned; desdemona has her father; while othello is dark-skinned, desdemona is a white dove; while othello is a warrior, desdemona is a senator's daughter; while othello is regarded belonging to an inferior class, if not for his warring skills, desdemona is regarded a highborn.

othello-desdemona's love is.....that between IN-EQUALS.

in the first case, the emotion of love over powers and overwhelms one strong emotional hurdle-enmity.

in the second case, the emotion of love overwhelms soooooooooooooo many biases, inequalities and differences and indifferences; it has to overcome many emotional, social, economic, physical and psychological barriers to preserve itself; every element works against this love; yet it has to survive....or rather....die epitomizing.

somehow, IMHO....love overpowering only a single emotional hurdle- hatred is onething; while overpowering too many prejudices takes indeed a greater love.

sooo....which is the best!? and....tell me secretly who is walking past you!?

arduino - 1

i "too" started playing with this micro-controller board, implying there are toooooooooo many players out there, many masters and few novices(meeeee!).

automation attracted me towards this, later i thought of working on a small prototype to measure mould oscillation mechanism( jargon of steel making, more precisely continuous casting field).

what i thought was to measure the acceleration generated by the mould as it moves/oscillates UP & DOWN throughout production process. any deviation unidentified during oscillation has the potential to cost dearly. but unfortunately in my previous workspot, we didnot have any means to measure these deviations, if any.

so i thought, "something is better than nothing"; i decided to make use of arduino coupled with an accelerometer, measuring the dynamic acceleration generated by the oscillating mould.

then again i had to be very careful about, "nothing is better than non-sense". so i HAD TO start working on someway to get those readings MAKE SENSE. this called for coding in PROCESSING language( im yet to START writing original code). that will help me display real-time graph.

point of focus of this article is....the EASE with which arduino coding can be done. here...is the screen shot of MY OWN original-tamilised code. ;-)

that's it. code is complete!

adxl335 is the accelerometer i use. it measures acceleration in x, y & z axes; feeds them to arduino's (induino-clone) 3 analog INPUT pins(A0, A1 & A2). internal 10bit-ADC converts that analog(voltage zero-to-3.3V) signal into digital(zero-to-1023) values.

those digital values are sent to my PC through USB(through usb to serial communication) connection.

those values are received by my PC as tab-separated-values (for easy storing as notepad friendly *.tsv files).

any serial monitor software can read those values in real-time. great thing is arduino-IDE has an inbuilt serial monitor, making the job very convenient.

when i attach this accelerometer to oscillating mould( oscillates in sinusoidal curve form), that accelerometer measures the dynamic acceleration and reports it to arduino; arduino then passes that converted info to PC.

if i these readings are graphically represented, then it will show a smooth sinusoidal curve( representing mould's smooth oscillation). if any abnormal jerk is observed, it is shown as unusual spike in the graph. this will give me an opportunity to get some useful info about oscillation mechanisms of my previous work unit( this doesnot have any means, till now).

not to deviate much from the context, these FEW LINES of code GET the INFO displayed on any serial-monitor.JUST a few lines! arduino is sooooooooooo simple!!!!!!!!

graphing THAT is a separate work on processing software.