SONNET-116 or... what about love?

came across this sonnet first time a lonnnnnnnnnnnnnnnnng back, i think in 2006/07 when i bought the collection in lamington road. but then gave it only a little thought; and later, left reading it altogether. that english was very hard and tough on me.

now thought of bringing it in here. soooo...here it is...

SONNET-116

Let me not to the marriage of true minds

Admit impediments. Love is not love

Which alters when it alteration finds,

Or bends with the remover to remove:

O no! It is an ever-fixèd mark

That looks on tempests and is never shaken;

It is the star to every wandering bark,

Whose worth's unknown, although his height be taken.

Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks

Within his bending sickle's compass come;

Love alters not with his brief hours and weeks,

But bears it out even to the edge of doom.

If this be error and upon me proved,

I never writ, nor no man ever loved.

–William Shakespeare

and how do i understand these lines!?

Let me not to the marriage of true minds

Admit impediments.

when 2 love each other sincerely, no reason can stop them from getting together.

Love is not love

Which alters when it alteration finds,

Or bends with the remover to remove:

it is not love if it changes as the physical appearance with aging, financial status or something like that change;  nor is it love when it finds a better opportunity in a tempting situation.

O no; it is an ever-fixed mark, 

That looks on tempests, and is never shaken;

It is the star to every wandering bark,

Whose worth's unknown, although his height be taken.

true love is fixed like a point/a beacon beaten by tornadoes and tempests of disturbing circumstances that may seem to destroy everything on their path.

it is like a polestar for a boat that had lost its direction in high-seas. it's the solace for a life which seems to go adrift and wander aimlessly as the time progresses.

the height of the polestar from the horizons is easy to measure; but the value of getting direction, guiding boat into safety, thereby saving life is priceless.

Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks

Within his bending sickle's compass come;

as time passes, true love doesnot change, though physical beauty of the beloved fades away due to aging.

Love alters not with his brief hours and weeks,

But bears it out even to the edge of doom.

love does not change in days/weeks/months/years. it simply lasts till the end of life.

If this be error and upon me proved,

I never writ, nor no man ever loved.

if these claims are proved wrong, then....it's like, whatever i have written is just nothing and, no one has ever experienced the gifted feeling of true love.

ஆயிரத்தில் ஓர் இரவில்....1

மாலை மங்கி இரவு கவிந்து கொண்டிருக்கும் நேரம். மேல்வானம் சிவப்பும், நீலமும், சாம்பலும், கருப்பும் பட்டைகளாய்த் தீட்டப்பட்டுக் காட்சியளித்தது. வீசும் காற்றிலோ இன்னும் வெப்பம் தங்கி இருந்தாலும், பகல் வெப்பத்தைவிட வெகுவாகக் குறைந்தே இருந்தது.

அரசன் ஆரூண் மந்திரி ஜாபியரையும், மெய்க்காவலனையும் அழைத்துக்கொண்டு மாறுவேடத்தில் நகர்வலம் தொடங்கினான். நாட்டிலே சட்டம், ஒழுங்கு எவ்வாறு இருக்கிறது என்று பார்த்து, மக்களின் நிறைகுறை கேட்டு அதற்குத் தக்கவாறு நீதிபதிகளைப் பாராட்டவோ, பணி நீக்கம் செய்யவோ முடிவு செய்திருந்தான்.

பல இடங்களிலும் சுற்றி வந்தனர்; தெருக்களிலும், சந்தைகளிலும் பார்வையிட்டனர். அப்படியே சிறு சந்து ஒன்றைக் கடக்கையில், ஒரு வயதான மீனவன் ஒருவன் கவலை தோய்ந்த முகத்துடன், ஒரு கூடையையும், மீன்பிடி வலையையும் எடுத்துக் கொண்டு எதிரே வந்து கொண்டிருந்தான். பார்த்தவுடனே அரசன் அவனது நிலை பற்றி விசாரிக்க முடிவு செய்தான். அருகில் வரும்போது மீனவனை நிறுத்தி ' யார், என்ன ' வென விசாரித்தார் மந்திரி.

மீனவன் கவலையுடன் சொன்னான், ' நான் ஒரு மீனவன். இன்று மீன் பிடிக்க மதியவேளையிலிருந்து முயற்சித்தும் ஏதும் கிடைக்கவில்லை. என்னையே நம்பி, வீட்டில் காத்திருக்கும் என் மனைவிக்கும், குழந்தைகளுக்கும் இன்று உணவுக்கு என்னால் எந்த ஏற்பாடும் செய்யமுடியாது போலிருக்கிறது'.

அதைக்கண்டு இரக்கம் கொண்ட, மாறுவேடத்தில் இருக்கும் அரசன் சொன்னான், ' இன்னும் ஒரே ஒரு முறை, உன் வலையை வீசி மீன் பிடிக்க முயற்சி செய்யமுடியுமா?! வலையில் எது கிடைத்தாலும் கிடைப்பதை எடுத்துக்கொண்டு, 100 பொற்காசுகள் தருகிறோம்'.

அவர்களைப் பார்க்க நம்பிக்கைக்குரியவர்கள் போல் தோன்றியதாலும், இன்னொரு முறை முயற்சி செய்வதால் இழப்பு ஒன்றும் இல்லை என்பதாலும், இந்த வழிப்போக்கர்கள் தர ஒப்புக்கொண்டதில் நூறில் ஒருபாகமான, ஒரே ஒரு பொற்காசு தந்தாலும் பலநாட்கள் குடும்பம் பசியாற முடியும் என்பதாலும், அதைக்கேட்ட மீனவன் ஒத்துக்கொண்டு டைக்ரிஸ் நதிக்கு வந்து மீண்டும் வலைவீசினான். சற்று நேரத்தில் வலையை வெளியே இழுக்க, பெரிய, கனமான பெட்டி ஒன்று மாட்டிக்கொண்டிருந்தது. அரசனும் 100பொற்காசுகளைக் கொடுத்துவிட்டுப் பெட்டியைப் பெற்றுக்கொண்டான். கனமாக இருந்த அந்தப் பெட்டிக்கு ஒரு பெரிய பூட்டு ஒன்றும் இருந்தது.

அரண்மனைக்குக் கொண்டுவந்து, திறந்து பார்த்தால்....அதில் இளம்பெண்ணின் சடலம் ஒன்று, தைக்கப்பட்ட ஒரு சாக்குப் பையில் இருந்தது.

அதைகண்டு கடுங்கோபமுற்ற அரசன், மந்திரியைப் பார்த்துக் கோபத்துடன் சொன்னான்,' என்ன அமைச்சரே இதுதான் நம் நாடு இருக்கும் நிலையா? அடையாளம் தெரியாத பெண்பிணம் ஆற்றிலே, பெட்டியிலே மிதக்கிறது நான் ஆளும் இந்நாட்டில்; இந்நாட்டுக் நீர் அமைச்சர்!?'

'இந்த பெரும் கொடூரத்தைச் செய்த கொலைகாரனை இன்னும் மூன்றே நாட்களில் கண்டுபிடித்து, இழுத்து வந்து என்முன் நிறுத்தாவிட்டால், உமக்கு சிரச்சேதம் செய்யப்படும். காரியம் ஆகட்டும் சீக்கிரம்; எண்ணி மூன்று நாட்கள் மட்டுமே. இப்போதே துப்புதுலக்கும் வேலையைத் தொடங்குகள்.' என்று அமைச்சருக்கு அரசன் கட்டளை இட்டான்.

சிறகடிக்காத வண்ணத்துப் பூச்சி !

நேற்றிரவு கையில் கிடைத்த ஒரு புத்தகத்தைப்  புரட்டிக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது கண்ணில் பட்டுக் கவனத்தையும் கருத்தையும் கவர்ந்த ஒரு செய்தி, இந்தப் பதிவில்.....

பாப்பம்மாள் புரம், ஆண்டிபட்டி. 

rv.மோகன், அன்புநிதி, யுகநாதன், அசோக், ஆனந்தன், நான் மற்றும் பலரும் 1993-94ல் ஏழாம் வகுப்புப் படித்துக்கொண்டிருந்தோம் தேனியில்; ஆண்டிபட்டி, பாப்பம்மாள் புரத்திலிருந்து தினமும் காலை 8 மணிக்கு 'ஆண்டிபட்டி-outer' பேருந்து நிறுத்தத்தில் காத்திருந்து பெரும்பாலும் MAKயில், தவறினால்  ராஜலக்ஷ்மியிலோ, அதுவும் தவறினால் ஏதோ ஒரு பாண்டியனிலோ ராணி-மங்கம்மாளிலோ பயணம் செய்து தேனி சென்று படித்துவந்த காலம்.

இப்போது அங்கு புதிதாய் வீடுகள் பல வந்துவிட்டன; ஆனால் அப்போது இத்தனை வீடுகள் நெருக்கமாக இல்லை.நாங்கள் இருந்த வீட்டின் பின்புறத்திலிருந்து வேறொருவரின் விவசாய நிலம் தொடங்கிவிடும்; விவசாயமும் நன்றாகவே நடந்து வந்தது; இப்போது வெறும் தென்னந்தோப்பு மட்டுமே அங்கு உள்ளது. வீட்டுக்கு மேல்புறமும் வெற்றுநிலமாகவே இருந்தது.

அந்த வெற்றுநிலத்தின் பரப்பு சற்றே அதிகம்தான்; கிட்டத்தட்ட மூன்று, நான்கு கால்பந்து மைதானம் நீளவாட்டத்தில் அமையும் அளவுக்கு பரந்து விரிந்த வெற்றுநிலம்.

அந்த நிலத்திலும், வீட்டை ஒட்டி இருந்த சிறு துண்டுநிலம் கொஞ்சம் புற்களும், சிறு கோரைகளும் கொண்டு தரிசாகவே இருந்தது. சிலசமயம் எங்களுக்குக் கிரிக்கெட் மைதானமாகவும், சில நேரங்களில் பம்பரம் விட்டுப் பழகவும் உபயோகப்பட்டது. கோடைக்காலங்களில் அந்தச் சிறு புற்களும்கூடக் கருகிப்போய் சருகாகிவிடும். அதைத் தொடர்ந்துவரும் மழைக்காலத்திலும் குளிர்காலத்திலும் அவை சற்றே மீண்டும் தலைதூக்கும்.

எங்களது இந்த விளையாட்டு மைதானத் துண்டுநிலத்தை அடுத்து, சற்று அதிக நீளத்துக்கு, சிறு குத்துச்செடிகளும், சிறு புதர்களும், குறிஞ்சிச் செடிகளும், துளசிகளும், அரிதாக கருவேலஞ்செடிகளும் இன்னும் எனக்குப் பெயர் தெரியாதத பலவகைச் செடிகளும் கலந்து கிடந்தன. அதைத் தாண்டினால், ஒருகாலத்தில் சிருநீரோடையாக இருந்து இப்போது கால்வாயாக மாறிவிட்ட ஒரு நீரோட்டத்தைக் கட்டுக்குள் வைக்க எத்தனையோ வருடங்களுக்குமுன் கோலப்பட்ட கரை ஒன்று தூர்ந்துபோய் வெறும் மண்மேடாகக் காட்சிதரும். அந்த மண்மேட்டில், சில புளியமரங்களும், இலவ மரங்களும், அவைகளினூடே சில பெரிய கருவேல மரங்களும் அணிவகுத்து, வரிசையாகவும் சில இடங்களில் கலந்தும் நின்றிருக்கும்.

அங்கு அணில்கள் மிக அதிகமாகவே ஓடித்திரியும்.

இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு, இதே போன்ற பருவகாலத்தில், குளிர்காலம் முடிந்து, முன்பனிக் காலம் பிறக்கும் பருவத்தில், அந்த இடம் பசுமை நிறைந்து தெரியும்.

புற்களும், சிறு செடிகளும், மரங்களின் மேல் படர்ந்து வளரும் கொவ்வைக் கொடிகளும், ஆங்காங்கே தென்படும் வேப்பமரங்களும், அத்தனை தாவரங்களும் தழைத்துத் துளிர் விட்டு, பச்சைப் பசேலென்று தெரியும். சில செடிகள் இளம்பச்சையாகவும், சில கரும்பச்சை வண்ணத்திலும் மிக உயிரோட்டத்துடன் இருக்கும். தரையில் கோரைகளும், அருகுகளும் செழித்து வளரத்தொடங்கி இருக்கும். அதுவரை காய்ந்து மெல்லிய பழுப்பும் வெளிறிய மஞ்சளும், சாம்பல் வண்ணத்தில் தெரியும் கரிசலும் நிறைந்து தெரிந்த தரையில், முன்பனி தொடங்கும் காலத்தில், வெறும் ஒற்றையடிப்பாதை மட்டுமே சிறிது தெரியும்; மீந்த பரப்பு அனைத்தும் பசுமை நிறைந்து இருக்கும். சூரியன் உச்சிக்கு வரும் இரண்டொரு மணிநேரமே கொஞ்சம் மெலிதான, இதமான வெப்பம் தெரியும்; மற்ற நேரங்களில் வானமும், வீசும் காற்றும் மந்தாரமாகக் குளிர் நிரம்பியே இருக்கும்.

அப்படிப்பட்ட காலங்களில்.....பம்பரம் விடுவது ஒருபுறம் இருந்தாலும்.......அந்தப் பச்சை மைதானத்தில் திடீரென்று சிறுவர் கூட்டம் படையெடுத்து மொய்க்கும். தேன்கூட்டில் தேனீக்கள் சென்று சேர்வது போல், கையில் ஒரு பெரிய பிளாஸ்டிக் டப்பாவை வைத்துக்கொண்டு ஒரு சிறுவனோ/சிறுமியோ பின்னால்வர, இன்னொரு சிறுவனோ/சிறுமியோ, கையில் நான்கைந்து தும்பைச் செடிகளைச் சேர்த்து, ஒரே கொத்தாகப் பிடித்துக்கொண்டு முன்னால் போவார்கள். இருவர் இருவராகச் சேர்ந்தே திரிவர். நானும் என் தம்பியும்கூட அவ்வாறே திரிந்தோம்.

தும்பைப் பூக்கள் பூத்திருக்க, அவற்றில் மதுரம் எடுக்க வண்ணத்துப் பூச்சிகள் அந்த மைதானம் முழுக்க நிறைந்து, சுற்றிச் சுற்றிப் பறந்து திரியும். அவற்றின் பின்னே, அவைகளைப் பிடிக்க நாங்கள் திரிந்தோம்.

வண்ணத்துப் பூச்சிகள் தேன்குடிக்க அமர்ந்த சில நொடிகளுக்குப் பின், பின்புறமிருந்து மெதுவாக, அதிராமல் மெல்ல நடந்து சென்று,  அதிக அழுத்தம் கொடுக்காமல் அதேநேரம் அந்த வண்ணத்துப் பூச்சி பறந்தும் விடாமல், சரியான வேகத்தில் கையிலிருக்கும் தும்பைக் கொத்தினால் படக்கென்று அந்த வண்ணத்துப் பூச்சிகளை மூடிவிடவேண்டும். பின் அந்தக் கொத்தின் வெளிப்புறத்திலிருந்து ஒவ்வொரு தும்பைக்கிளையாக மெதுவாக எடுத்துக்கொண்டே போனால், அதன் அடிப்புறம் சிறைப் பட்டிருக்கும் வண்ணத்துப் பூச்சி கையில் சிக்கும். அதை உடனே பின்னாலிருக்கும் சிறுவன் பிளாஸ்டிக் பையிலோ, டப்பாவிலோ போட்டு அடைத்துவிடுவான்; அதைத்தொடர்ந்து உடனே, அடுத்த பட்டாம்பூச்சியைத் துரத்த வேண்டும். இது போலப் பலரும், இருவர் கொண்ட குழுக்களாகப் பிரிந்து, பல அணிகளாகப் போட்டி போட்டுப் பிடிப்பர். அந்தப் போட்டியில் அதிகம் யார் வண்ணத்துப் பூச்சிகளைப் பிடித்திருக்கிறார்களோ அவரே அன்றைய போட்டியில் வெற்றி பெற்றவர்.

சிறுவயதில் எமக்கு வேடிக்கை, விளையாட்டாய்த் தெரிந்தது, இப்போதோ பட்டாம்பூச்சியின் வேதனையாய்த் தெரிகிறது. எவ்வளவுதான் கவனமாக, அப்பட்டாம்பூச்சிகளுக்கு எந்த ஆபத்தும் நேராமல் பிடிக்க முயற்சி செய்தாலும், சிலவற்றுக்கு இறகு உடைந்துபோவதுண்டு. அதற்குமேலும்....அவைகளின் சுதந்திரம்?! இறகிருந்தும் சிறையில்!

அறியாப்பருவத்துத் தவறுகள் :-(

என் கையில் சிக்கிய புத்தகம், இந்தப் பள்ளிக்கால நினைவுகளைக் கிளறிவிட்டது. அதில் இரண்டு பக்கச் செய்தி-வண்ணத்துப் பூச்சிகள் பற்றி.

சுருக்கமாக....

சாதாரணமாக நாம் பார்க்கும் பட்டாம்பூச்சிகள் "சிறகடித்துப்(flapping)" பறக்கும். ஆனால் மழைக்காடுகளில் ஒருவகைப் பட்டாம்பூச்சிகள் தரையை ஓட்டிப் பறக்கும்போது....பறப்பதில்லையாம்!!!!?

அவ்வகைப் (haeterini) பட்டாம்பூச்சிகள் தரையை ஒட்டி, 5 அங்குல உயரத்திலோ அதற்குக் குறைவாகவோ பறக்கும்போது.... சிறகை மேலும் கீழும் அடித்துப் பறப்பதில்லையாம். மாறாகக் காற்றிலே சறுக்கி/வழுக்கி (gliding) "சிறகடிக்காமல்", மிதப்பதுபோல் பறக்கின்றனவாம்.

கேள்விப்பட்டதுண்டா? "சிறகடிக்காமல்" பறக்கும் வண்ணத்துப் பூச்சிகள்!?

5 அங்குல உயரத்திற்கு மேலே பறக்கும்போது, அவை மற்ற பட்டாம்பூச்சிகளைப்போல் சிறகடித்தே பறக்கின்றனவாம். ஆனால் மற்ற பட்டாம்பூசிகளால் அவ்வாறு வழுக்கி/சறுக்கிப் பறக்க முடியுமா?!

முடியாதாம்!

அப்படியென்ன அந்தவகைப் பட்டாம்பூச்சியின் சிறப்பு?

சராசரியைவிட சற்றே நீளமான முன்னிறக்கைகள்! அதோடு, தரையை ஓட்டிப் பறக்கும்போது,(பொதுவாக சிறகுகள் சமதளத்திற்கு அருகே இருக்கையில்) எளிதாகப் பறக்கத் துணைசெய்யும் மேல்தூக்குவிசை(lift) அதிகமாகவும், பறப்பதற்குத் தடையாகும் பின்னிழுவிசை(drag) குறைவாகவும் இருக்குமாம்.

இந்தச் சிறப்புதான், தரையருகே காற்றிலே வழுக்கி/சறுக்கிச் செல்லத் துணைசெய்கிறதாம்.

நன்றி: national geographic, january-2016.

* சராசரியாகப் பட்டாம் பூச்சிகளின் மொத்த வாழ்நாள் ஒரு மாதகாலம்தானாம். :-(

* பட்டாம்பூச்சிகளுக்குக் கண்ணிமை இல்லையாம்; அதானால் தூங்கும்போதும் கண்மூடாமலேயே தூங்குமாம்.

* அவைகளுக்குச் சூரிய ஒளியிலிருந்து நேரடியாகக் கிடைக்கும் வெப்பம் உயிரோடிருக்க மிகமுக்கியமாம்.

* சிறகடிப்பது பறக்க மட்டுமின்றி செய்திப் பரிமாற்றத்துக்கும் உதவுமாம்.

*பட்டாம்பூச்சிகளின் உடலமைப்பு அந்துப்பூச்சிகளை விட ஒல்லியாகவும், நீளமாகவும், உடலில் முடி குறைவாகவும் இருக்குமாம்.

*அந்துப்பூச்சிகளைவிட வண்ணங்கள் மிகுந்து இருக்குமாம்.

*அந்துப்பூச்சிகள் இரவில் உணவுதேடுமாம்; பட்டாம்பூச்சிகளோ பகலில்.

கண்மணி அன்போடு......!

the combination of breezy, comfortably cold nights and music seems like an intoxicating mix. sitting on my PC at this late night of 1am, while writing a translated story, i was listening to this song from movie-GUNA.

https://www.youtube.com/watch?v=9hHq2lYof4U&list=PLAQIGwbyrt1S3yUYmBNY3RO08s8VYotJR

and...started writing a comment. it got sooooo lengthy; i decided to bring that as another post here. momentarily interrupted typing that original, planned post for few minutes to write this post.

here goes the comment.....

way back in 1992, i was studying in 5th standard in NSHSSchool, theni. stayed in boys' hostel and had a hostel-batch mate rajendra prasad from kombai. this song was his favorite then. but, i could not get it why he liked this song sooooo much that time. lost his contact, but this song always reminds me of him. nowww.... in 2015, half an hour past midnight in this dec-24th, im listening to this song 8th time in a row as im writing this comment. after these many years .....now i realize, this is one of my favorite songs too. the soothing music, simple yet the most expressive lyrics.....! the lover-boy loves her sooooooooooo much, but unable to put allllllllllllllll his love in words! how can u express such a profound, unconditional, excessive love in words?!! seems to me that, this song is an attempt at that. @ 0:08 to 0:11 =kamal looks lost himself in thought ( of himself being accepted as lover, which seems to him an unbelievable fact.) for 3 seconds. then, reiterates HIMSELF("naan") on collecting himself back into dictation( this shifts him to real world, in which his love is indeed approved). all these is expressed in just 3 seconds of body language and facial expressions. moments in which kamal's real acting skills pop up. @ 3:34 to 3:38 = kamal does a kind of kid's dancing...keeping hands stretched out side-wise, waving his torso and head left and right! was this a step adopted to express the ecstasy(from approved love) felt by this immature character!? whoever proposed to include this step is indeed a great master at capturing the emotions of human beings, at least fleetingly! great!

very few moments like these that made me a kamal fan, easily outweighing other disappointments i hav about him. it is moments like these that readily make us forget and forgive some silly mistakes(mistakes because he ignored) of kamal.

a tale of two loves!

standing at latitude-9.91 & longitude-78.11 mani called me on phone last week......hey please, donot trouble yourself too much to find out what lies there!! it's sarvodaya ilakkiyap pannai(a book stall) in madurai, located nearby railway station. mani wanted to buy some books and asked me for recommendations.

the time was after chennai floods, we were discussing about one of the most intense emotional aspects of human relationships. so readily suggested to take, "romeo and his juliet" and " othello".
**********************************
and the reason....

10 years ago during my college time, love was .....like... a subject of research for few, business-as-usual for some!!! ;-) i resorted to shakespeare to get some clear idea about it.

indeed, curiosity drives us to dig deep into everything.

so i set out to understand what love is!

imagine like this.....when this fellow-love walks past you, would you be able to recognize him-unless you know how EXACTLY he looks?! or....you may mistake someone else for him!!

this idiot seems to have far tooooooooooo many look-alikes.
***************************************************************
the central theme in both these works(romeo-juliet and othello) is "love", with a tragic ending.

romeo and juliet love each other and....die at last.
othello and desdemona love each other and....die at last.

is the emotion involved in both the cases LOVE?
if yes, which is better then? first case or the second?

tried to find answers to these questions! and.....gonna present my observations; judgment is.....ABSOLUTELY YOURS!

soooo....into comparison. straight into the love between these lead characters.

romeo and juliet are members of two warring families in verona. of equal status in society. equals in wealth. equals in physical match. follow same religion. neighbors. but....from families of greattttttttt enmity!

romeo-juliet's love is.....that between EQUALS though inimical.

but......

othello and desdemona are not from same place. while othello is a muslim; desdemona is a christian. while othello is shown orphaned; desdemona has her father; while othello is dark-skinned, desdemona is a white dove; while othello is a warrior, desdemona is a senator's daughter; while othello is regarded belonging to an inferior class, if not for his warring skills, desdemona is regarded a highborn.

othello-desdemona's love is.....that between IN-EQUALS.

in the first case, the emotion of love over powers and overwhelms one strong emotional hurdle-enmity.

in the second case, the emotion of love overwhelms soooooooooooooo many biases, inequalities and differences and indifferences; it has to overcome many emotional, social, economic, physical and psychological barriers to preserve itself; every element works against this love; yet it has to survive....or rather....die epitomizing.

somehow, IMHO....love overpowering only a single emotional hurdle- hatred is onething; while overpowering too many prejudices takes indeed a greater love.

sooo....which is the best!? and....tell me secretly who is walking past you!?

arduino - 1

i "too" started playing with this micro-controller board, implying there are toooooooooo many players out there, many masters and few novices(meeeee!).

automation attracted me towards this, later i thought of working on a small prototype to measure mould oscillation mechanism( jargon of steel making, more precisely continuous casting field).

what i thought was to measure the acceleration generated by the mould as it moves/oscillates UP & DOWN throughout production process. any deviation unidentified during oscillation has the potential to cost dearly. but unfortunately in my previous workspot, we didnot have any means to measure these deviations, if any.

so i thought, "something is better than nothing"; i decided to make use of arduino coupled with an accelerometer, measuring the dynamic acceleration generated by the oscillating mould.

then again i had to be very careful about, "nothing is better than non-sense". so i HAD TO start working on someway to get those readings MAKE SENSE. this called for coding in PROCESSING language( im yet to START writing original code). that will help me display real-time graph.

point of focus of this article is....the EASE with which arduino coding can be done. here...is the screen shot of MY OWN original-tamilised code. ;-)

that's it. code is complete!

adxl335 is the accelerometer i use. it measures acceleration in x, y & z axes; feeds them to arduino's (induino-clone) 3 analog INPUT pins(A0, A1 & A2). internal 10bit-ADC converts that analog(voltage zero-to-3.3V) signal into digital(zero-to-1023) values.

those digital values are sent to my PC through USB(through usb to serial communication) connection.

those values are received by my PC as tab-separated-values (for easy storing as notepad friendly *.tsv files).

any serial monitor software can read those values in real-time. great thing is arduino-IDE has an inbuilt serial monitor, making the job very convenient.

when i attach this accelerometer to oscillating mould( oscillates in sinusoidal curve form), that accelerometer measures the dynamic acceleration and reports it to arduino; arduino then passes that converted info to PC.

if i these readings are graphically represented, then it will show a smooth sinusoidal curve( representing mould's smooth oscillation). if any abnormal jerk is observed, it is shown as unusual spike in the graph. this will give me an opportunity to get some useful info about oscillation mechanisms of my previous work unit( this doesnot have any means, till now).

not to deviate much from the context, these FEW LINES of code GET the INFO displayed on any serial-monitor.JUST a few lines! arduino is sooooooooooo simple!!!!!!!!

graphing THAT is a separate work on processing software.

PERSONAL vs SOCIAL !

few weeks ago, i received a link to a blog. a blog written by mr.X.

why would i call him mr.X is, because none can find out what his FIRST name is, though his initials are included in that blog address. yet.....(though malcolm X chose that " X " to hide his slavemaster's name), this blog-adddress had/s a title that clearly, pompously & proudly identified his casteist inclinations and consciousness! thats the way HE CHOSE to present HIMSELF!

a blog-address that has only initials of first name, but a clear caste name! what would you/any neutral party make of it? it was so conspicuous that i could not avoid noticing it in the first instance of receiving the link.

receiving that blog link was a not a PERSONAL introduction to know that writer PERSONALLY. simply no familiarity at all to speak about his personal self. blog writing, being a social medium, introduced him only SOCIALLY, to assess only the SOCIAL perspectives(collectively world-outlook) of that writer. that social aspect governs the way he deals with others. third parties; it guides, animates how he treats strangers from other social strata. it's his IDENTITY of himself that makesup his OUTLOOK/weltanschauung onto the world. it is this identity that defines his ideals, moulds his attitude towards others.

though wrote a caustic protest while i was sleepy-later deleted/RECANTED- i was careful not to judge his PERSONAL qualities( of course, i have no rights whatsoever to do that anyway). i was focusing only on his SOCIAL perspectives alone!

gone through my fiery post, my friend gave a testimony that spoke for his personal character to be very good, level-headed, sympathetic, kind-hearted, sociable individual.

only then i realized, that an individual can be PERSONALLY too good, yet SOCIALLY he may behold a perspective that's quite DIFFERENT from his PERSONAL attitudes.

dawned on me like...., 

it was like.... Dr.jekyll - PERSONALLY.

it was like.... Mr.hyde - SOCIALLY.

yet the same person!

fine. in a country where social hypocrisy is in-built into the psyche from childhood, there are rarely a few who could recognize/identify this in themselves.

there must be some reason why french republic prohibits any display of your religious symbols in public places. when you walk on the street, simply you are a man! the one who comes walking opposite to you is JUST another man. nothing more nor less. absolute secularism! it's not known whether he's a christian, lest you may even accept his vices. it's not known whether he's a muslim, lest you may hate even his virtues. he's simply another man, just like you!

*****************************************************

when i received that link....

it was the time just after mr.kalburgi had been shot dead-for whatever reason. right in his house, as his wife went into kitchen to bring coffee to his assailants(thinking they were students)! coffee to those murderers!! what a courtesy! he is known to protest against idol-worship. idol worship is very prominent in many religions. in recent times, religions were showing their growing intolerance towards other religions and the non-religious as well.

here was a blog that celebrated religion. that is fine. there are many. what is spl in this? yet here was a blog that found scientific advancements in religious texts! using science as a ruse/bait, to bolster those thoughts. these bolstered religious thoughts are what that lead to intolerance towards those that reject religion or follow other religions, OF COURSE only in few people, not in all.right?!

question is, who will check those FEW from becoming so dangerous to harmless others, let alone becoming threats to freedom of expression? will THOSE OTHER religious people do anything? silly question?! these intolerant people are actually religious ppl's frontline warriors to defend their common fortress-religion! why would they say/do anything to check those intolerant people in their own folds!

that mr.X is someone who proudly guards his traditions, religion, culture from losing its sheen, USING SCIENCE to support, to prop up his religious claims! thereby adding strength to all those negative aspects of that religion too.

only naivety trusts those religious, when it comes to dealing with intolerance!

that blog regards its religion as a magnanimous building in which it tries TO USE science as a scaffolding, not a structure; a column, not the facade. a brick, not the monument.

adding science to religion is like adding soda/ice-cubes to your wine glass. religion is of course opium.

its science is nothing more than its religion. but for us, our religion is nothing more than science!

these are the times that inspire us- atheists/humanists to work against intolerance. these are the times that remind us of this kural...

"அறத்திற்கே அன்புசார் பென்ப அறியார் 

  மறத்திற்கும் அஃதே துணை. "

not only to show kindness that love is needed, when innocents are under threat that same love is called on to protect those innocents; to prevent those culprits; to protest that intolerance. it calls for courage(மறம்), in us. love calls for fight against the evils of the society.

devil is most devilish, when he appears divine.

this is the world that fed hemlock-poison to socrates happily, supported by majority.

this is the world that pelted stones;  threw cowdung and slippers at periyaar when he was in his eightees.

that was way back.

this is still the world, that shoots kalburgis right inside their house.

this is still the world, that shoots aged-pansares in their heads point-blank.

this is still the world, that shoots dhabolkars in their heads and chest.

it is the responsibility of us-atheist to do our duties diligently; of course, we do know, this is still the country that aims for our heads and chests. yet, we keep our heads and chests steady for them to aim at. 

yes, yes! they already have a lot of target practices!

let us receive those bullets, so that humanity shall have a better world.

stupid me and Nobel prize!

now....i seriously contemplate of suing mr.shenbagaraajan sir, mr.palanisamy sir, mr. kirubakaran sir for not teaching chemistry properly during my school days! or for not teaching vedic literatures!! they had deprived me of my chances of winning nobel prize for physics! and chemistry as well! lost the chances of  matching madame curie's feat.

in stead of teaching science, had they taught me vedic literature,my chances of winning nobels would have increased many folds!

now.....with a heavy, saddened and jealous heart, we may recommend the inventor of this following TECHNOLOGY for those coveted prizes. i felt sooooooo stupid for not knowing this admirable technology through science.

********************************************

not joking. seriously!

wonder how?!

in this post http://neidhal.blogspot.in/2015/11/holy-cow-and-holy-shit.html 

in fourth pic,

fifth point reads, " If 10 grams of cow-ghee is put in fire (yagnya), 1 ton of oxygen is generated ".

my school teachers used to say, ' all burning reactions are oxidation reactions '. thereby, meaning all that burns, consumes oxygen, generating oxides. whenever burn...reactants combine with oxygen, generating heat and oxidized products.

further my teachers attempted to enlighten us about stoichiometry! mass-balanced equations! law of conservation of mass in reactions! that law says matter can neither be generated, nor destroyed in any reaction!

yet.....here's a reaction that GENERATES MORE OXYGEN! to hell with your scientific laws!

this is really really a revolutionizing inventions, since it GENERATES MORE MATTER that it consumes!!!! hitherto this law of mass conservation was thought to be perfect. but now....it's simply blown away through this technology. it is really amazing and worthy of at least a couple of nobel prizes. it changes the way we see the world around us- a world where till now it was thought matter is neither generated, nor destroyed!

astounding! unbelievable! magnanimous!

***************************************

ghee, being fat, is a combination of carbon, hydrogen, oxygen and few other elements! i couldnot avoid wondering how it could generate MORE OXYGEN upon burning in yagnya!

a suggestion to NASA, why dont you install facilities in all space-shuttles to do this YAGNYA!?! all cosmonauts and astronauts and taikonauts can generate oxygen to survive in outer space! 

even better application of THAT SPECIAL OXYGEN GENERATING TECHNOLOGY could be in lunar or martian atmospheres! your colonizing attempts can be much much much simpler in those extra-terrestrial spaces, where atmosphere, if any, has no oxygen at all.

burn cow-ghee by lighting yagnyas there! and you will populate and fill those atmospheres with oxygen!! hey idiots, it is just thatttttttt simple!

and...yeah! when those astronauts return to earth, you dont have to quarantine them for any alien microorganisms invading earth thro' them. simple solution! smear their entire body with "COW-DUNG!!! it has the power to destroy microbes!" and "cow-urine is the world's best killer of microbes "

yes, i remember you were worried much about the effects micro-gravity may have on those astronauts!? "with medicines made using cow dung and cow urine, stomach-related ailments can be cured.!"

recycled water for your astronauts to drink?! idiots, better than that. "cow-urine is as sacred as ganga-jal" draw benefits from drinking ganga-jal.

install similar facilities in SUBMARINES! and it does not consume any electricity to generate oxygen for the crew to survive underwater, thereby saving a lot of diesel and crammed space in your vessel!

last lines of that whatsapp post read, "respecting the culture and tradition of our country is our dharma".

when that culture and tradition involves, " casteist slavery, religious intolerance, superstitious ignorance"! i would simply say, " get lost with your culture and tradition". dont want to use abusive words and THAT MUCH for respecting your culture!

it further adds, "freedom does not mean "live as we please". it means living in a way that our country would like". YOUR country likes me to live like a slave to you. and you say 'others should live as your country likes?! idiot.'

holy cow and holy shit !

maharishi bio-science and Y chromosome!

the medical world knows of only one Y-chromosomes. yet, these indian religious exponents and their admirers now come up with 8 different Y-chromosomes!! come on world medicos.....u r miles and.... lightyears lagging behind these marvelous pioneers!

here is the forwarded(red highlighted-text) msg that i received in a whatsapp group. a msg- that celebrated the extreme(!) developments of bioscience indian maharishis made in dark age, unearthed in this 4G-mobile wielding modern era!

Science behind Gotra : (Genetics)

What is Gotra system ?

Why do we have this ? Why do we consider this to decide marriages ?

Why should sons carry the gotra of father, why not daughter ?

How does gotra of a daughter changes after she gets married ?

What is the logic ?

Infact this is an amazing genetic science we follow.

( seriously kidding?!)

Let's see the science of genetics behind gotra systems.

(what the &*$#, what u just said.... genetic science?!)

The word GOTRA formed from two sanskrit words GAU (means cow) and Trahi (means shed).

Gotra means cowshed.

Gotra is like cowshed protecting a particular male lineage. We identify our male lineage / gotra by considering to be descendants of the 8 great rishi (sapta rishi + bharadwaj rishi). All the other gotra evolved from these only.

Let's see why human body has 23 pairs of chromosomes (one from father and one from mother) on thes 23 pairs, there is one pair called sex chromosomes which decides the gender of person.

During conception if the resultant cell is XX chromosomes then the child will be girl, if it is XY then it is boy.

In XY - X is from mother and Y is from father.

(hey mr.scientist..... like boys, even in girls' XX, one X(sex-determining)chromosome comes from mother and the other X from father!)

http://primaryimmune.org/wp-content/uploads/2013/05/inheritance_figure_1.jpg

In this Y is unique and it dosn't mix. So in XY, Y will supress the X and son will get Y chromosomes. Y is the only chromosome which gets passed down only between male lineage. (Father to Son and to Grandson).

Women never gets Y. Hence Y plays a crucial role in genetics in identifying the genealogy. Since women never get Y the gotra of a women is said to be of her husband.

(shit.....if she gets Y, it's not a SHE....it will make it a HE)

They are 8 diff Y chromosomes from 8 rishis. If we are from Same gotra then it means we are from same root ancestor.

(8 different what......!?! YYYYYYYYYYYYYY chromosomessssss!? shit.....this years medical NOBEL for you! medical field knows, only one Y chromosome till now. sure it's in its nascent years!!)

Marriages betwen same gotra will increase the risk of causing genetic disorders as same gotra Y chromosomes cannot have crossover and it will activate the defective cells.

If this continues, it will reduce the size and strength of Y chromosome which is crucial for the creation of male.

(size and strength?! what.....seriously?! u mean to say...that 20mm long Y-chromosome will be shortened in lenght?!?!  u mean...THATTTTTTTT is mutation u r talking about!!! holy shit!!! btw...how do u measure its STRENGTH, please enlighten us-poor creatures! same gotra marriage is sooooooooooo dangerous?! thought...phenols...gamma rays and other stuff only had that effect. btw...what is that "gotra" shit ur talking about anyway?! is there any real DNA testing done to assert it or in order to substantiate one's claim that s/he belongs to a particular gotra?! )

If no Y chromosome is present in this world, then it will cause males to become extinct.

So Gotra system is a method to avoid genetic disorders and attempt to protect Y chromosome.

(finally....there u r....... saving the world thro' ur *&%$*#@ gotra system? get lost,idiot. there are other people without any gotra to save the world. 

u dont have to! get lost with ur f&*#@%$ shit.....and ur gotra system!!!)

Amazing bio-science by our Maharishis. Our Heritage is unarguably THE GREATEST

(inveting 8 different Y-chromosomes?!.....yes...amazing!! what a f*&#ing great heritage!!!!!!!)

einstein vs rishis and munis!

fourth para on first screenshot!

"Our Rishis and Munis had said the same thing thousands of years ago!" which thing?

THAT which EINSTEIN said centuries/millenia later.... just in 1905!

my question is...then y dont u just sit down studying only those scriptures, vedas, texts, mantras of those rishis and munis. why dont you just GIVE UP universities/ schools/ colleges and other institutions!? science is not necessary for you anyways, because your rishis and munis were/are soooooooooo many centuries ahead of these mortal scientists!

why study engineering/science/medic?
let the simpletons, not you-the enlightened, go to those educational institutions!

will you kindly send your kids to ashrams and gurukulas please, to meditate.....and to untangle the technological advances hidden in those sacred scriptures of your rishis and munis?! (please dont kill the innocence of those kids by sending them there!)

please....will YOU DO just as you advice? why dont YOU just SIT at home and only MEDITATE? 

கோபாலய்யங்காரின் தேவதைகள் ?

http://neidhal.blogspot.in/2015/11/blog-post.html

some may wonder what makes u weave a story of that kind?

simple......inspiration from that very writer himself, about whom the story gives a passing reference.

that post is written in bad taste?

well....then....one has to read three stories of that revolutionary(?) writer!

those 3 stories discuss about a few dramatis personae... 

in ஆண்மை....ருக்மிணி.

in பொன்னகரம்....அம்மாளு.

in கோபாலய்யங்காரின் மனைவி....மீனாட்சி.

now....how does he portray these characters?! please....read those stories and observe them "JUXSTAPOSED". draw comparison. find the contrast.

then.....only then....you may have a fair idea about how he paints some (?) in pitch black color.... and how he presents some (!) others in limelight. anddddddddd.......... analyse, WHY SO? 

after scrutiny and deliberation.... decide yourself!

*********************************************************************************

அம்மாளு is shown....to sell herself for money. (and you want to argue, that is the effect, poverty has on people? reducing people to sell themselves?) அம்மாளு is shown a slum dweller and PRESENTED to represent subjugated people!

this is what happens in slum side!? whatever.....but THAT....is what the writer WANTS to present to you!

ருக்மிணி IS SHOWN to live 'completely dedicated' to her husband....or....secret paramour if u want to call so. remember....just SHOWN! strange.....her suffering never has SUCH EFFECTS as poverty had on அம்மாளு!!?! no....no.... it wont, because ருக்மிணி is ஆத்தூர்ப் பண்ணை ஐயர் மகளாயிற்றே!

this is what happens in agraHAREMs?! ohhh buddy!!....THAT....is what that writer WANTS you to BELIEVE!

மீனாட்சி?! ....well....even if a கோபாலய்யங்கார் marries her.....his high-born characteristics are soooooooo weak that, in her association, they degrade sooooooooo easily as to make him a drunkard! lowborn meenatchi's etiquette has only a negative effect on gopal. i could not avoid wondering why could his(a collector) association with meena not have any elevating, magnanimous effect on her, in reverse?

well....that NOW-so-called revolutionary writer is NOT ACTUALLY revolutionary! in கோபாலய்யங்காரின் மனைவி, he wanted to warn people that inter-caste marriages are all doomed. those sort of marriages will have only negative, degrading effect on the highborn, because of association with people from lower strata of the social classes.

this is what happens, when people from slums and agraHAREMs get together!? hey come on.... THAT....is just what this revolutionary, modernity-loving writer CHOOSES TO SHOW UUUUUUU!!

in effect, that revolutionary(!) writer was against the idea of inter-caste marriages, though BHARATHI extolled that same gopal-meena marriage.

he wanted to present the high caste people as bright and colourful as he can and the low-caste people as dark as he can. 

does it take so much wisdom to understand this? simply observation is enough!

*********************************************************************************

now....in contemporary times.....some want us to believe, he was a revolutionary in writing!!

they want us to believe..... that which looks black, which has a sharp, straight, dark,black beak, which has small, black glossy wings and grayish abdomen, which "caws(writes?)" when he opens his beak and cries....is a parrot. NOT A CROW! 

so...believe it! it's a parrot. not a crow! you keep wondering why that parrot looks so black!!

so...believe it! he's a revolutionary writer!!

குருடனுக்குப் பேர் கண்ணாயிரம்!

முடவனுக்குப் பெயர் தாண்டவராயன்!!

விளக்குமாற்றுக்குப் பெயர் பட்டுக்குஞ்சம்!!!

அந்த எழுத்தாளனுக்குப் பெயர்.......புதுமை$ *&#@!!

if he could write ill about gopalaiyangaar and his wife, somebody else also can cook stories about him and his wife too.right?

கோபாலய்யங்காரின் தேவதைகள் !

உங்களுக்கு கோபாலய்யங்காரத் தெரியுமா!? தெரிஞ்சிருக்க வாய்ப்பில்லைதான். சரி, நானே சொல்லிடறேனே.

அவர் தஞ்சாவூர் ஜில்லாவிலே டெப்டி கலக்டராக இருந்தவர். அப்புறம் அங்கும் இங்கும் வேலை பார்த்து, கடைசி வருஷங்களில் சென்னைக்கு வந்து செட்டில் ஆனவர். இப்போ இல்ல. 1920-30ல.

பெரிய திறமைசாலி. கணக்குல புலி. அறிவியல்ல சிங்கம். மருத்துவம் பிடிக்காது. ஏன்-னு கேட்டா, அதுக்கு நெறையப் படிக்கணும்; படிக்காம பாட்டிவைத்தியமெல்லாம் பண்ணக்கூடாது-ன்னு சொல்லிடுவாரு. ஆனாலும் ஊர்ல அப்போ இருந்த பல வைத்தியர்களைவிட, வைத்திய அறிவு அதிகமுள்ளவருதான்.

கல்லூரில படிக்கும்போதே ஆங்கிலத்துல கதை, கட்டுரை எழுதக் கத்துக்கிட்டாராம். ஆங்கிலம் கத்துக்கறதுக்காகத் தொடங்கின புத்தகம் வாசிக்கிற பழக்கம் அவரை சாகிறவரைக்கும் விடவேயில்லை.

இளவயசுல கூட மத்தவங்களப் போல இல்லாம, புத்தகமும் நூலகமும் கதி-ன்னு கெடந்தார் . பல வெளிநாட்டுக் கதைகளைச் சொல்லுவார், எப்போவாவது யாராவது 'என்ன படிக்கிறீர்?'-னு கேட்டால்.

ஏதேதோ சொல்லுவார்......'சமூகத்த மாத்தணும்....முன்னேத்தணும்....அமரிக்கா மாதிரி ஆக்கணும்..... இங்கிலாந்து மாதிரி மாறணும்.... பிரெஞ்சுக்காரங்க மாதிரி வளரனும்.....  ஜப்பான் காரன் மாதிரி உழைக்கணும்.... ஜெர்மனிக்காரன் மாதிரி முன்னேறணும்.....ரசியா மாதிரி புரட்சி செய்யணும்.... பழைய முட்டாள்தனமான கருத்துக்களை எரிக்கணும்'-னு ஏதேதோ பினாத்துவார்.

நிறையப் படிச்சவர்; கலக்டராக இருந்ததால படிப்பறிவு அதிகம். படிப்பறிவு அதிகமா இருந்ததால கலக்டர் ஆனவர்-னு சொன்னா பொருத்தமா இருக்கும். . வெளியுலக அறிவு என்று சொல்வதைவிட... வெளிநாட்டு அறிவு அதிகம்-னு சொன்னா இன்னும் ரொம்பப் பொருத்தமா இருக்கும்.

அந்தக் காலத்திலேயே அவரு வெளிநாட்டுச் சமாச்சாரமெல்லாம் நெறைய தெரிஞ்சவரு. உலகப்போர்ல (முதல் உலகப்போர்) இருந்து....ரசியாவில் கம்யுனிசத் தத்துவம் வரைக்கும் எல்லாம் தெரிஞ்சவரு. அதனாலதானோ என்னமோ, அவருக்குக் கடவுள் நம்பிக்கையும் இல்லாமப் போச்சு. சாதி சம்பிரதாயப் பிடிப்பும் இல்லாமப் போச்சு. சாதிசனம்னு வித்தியாசம் பாக்காம, எல்லாருமே மக்க, மனுசருகதான்னு சமமாப் பாத்துப் பழகினவரு.

பலபேர் சொன்னதுண்டு, ' இந்த வறட்டுத் தத்துவம் எல்லாம் வாழ்க்கைக்கு உதவாது'-ன்னு.

சிலர் சொல்லுவாங்க, ' வேற ஒண்ணுமில்ல... இளங்கண்ணு.. பயமறியாம இருக்கு'-ன்னு.

வேற சிலர் சொல்லுவாங்க, ' இப்போ எல்லாம் இப்படிதான் பேசுவாங்க, இளசா இருக்கும்போது. பின்னால குடும்பம், குழந்தை, குட்டின்னு வரும்போது மாறிடுவாங்க'-ன்னு.

இதுக்கு எல்லாத்துக்கும் மேல, அவங்கப்பா சண்முகசுந்தரம் அய்யங்காரே கொஞ்சம் காரசாரமாப் பேச ஆரம்பிச்சுட்டார், "நல்லாப் படிக்கானேன்னு பட்டணம் அனுப்பிப் படிக்க வச்சதுதான் என் தப்பு. என் தலைக்கே தீம்பா வந்து சேந்துட்டன் "னு பேசினார்.

அவங்க வீட்டிலேயே அப்படி பேச ஆரம்பிச்ச போதுதான், கொஞ்சம் படிப்ப மூட்டை கட்டி வைக்கணும்-னு முடிவு செஞ்சாரு! இல்லன்னா, அப்பா யாரோ முன்னப் பின்ன தெரியாத ஒரு பொண்ண கலியாணம் செஞ்சு வச்சிடுவாரோ-ன்னு பயம்.

அப்படி செஞ்சுவச்சிட்டார்னா, தான் காலேஜ்ல இருந்து கடைபிடிச்சிட்டு வர்றதா பெரும பேசிட்டு இருக்காரே "முற்போக்கு நாகரிகம் முற்றிலும் தெரிஞ்சவன் நான்-னு" , அந்தப் பெருமைய இழக்க நேரிடும்-னு நெனச்சார்.

அதுதவிர, கல்லூரில படிக்கிற காலத்துல சேக்ஸ்பியர்-னு பெரிய கதாசிரியராம். அவனோட புத்தகத்துல காதல்கதையெல்லாம் படிச்சிட்டு வந்து கனவு கண்டுக்கிட்டு இருப்பார். அதிசயமாப் பேசுவார்.

அப்படி பல கனவுக்கோட்டைகளைக் கட்டிவந்தவரு, காதல் கல்யாணம்தான் செய்யணும்-னு இருந்தார்;அது கலப்புத்  திருமணமாகவும் இருக்கணும்; சீர்திருத்தத் திருமணமாகவும் இருக்கணும்னு பல கோணத்துல ஆராய்ச்சி செஞ்சு, வீரேசலிங்கம் பந்துலுகாரு வீட்டு வேலைக்காரப் பெண் மீனாட்சியின் மேல பரிதாபமோ, காதலோ அல்லது ரெண்டும் கலந்தோ வந்து, கல்யாணமும் செஞ்சுகிட்டார்.

மீனாட்சி அவர கணவரா நெனச்சதவிட, கண்கண்ட தெய்வமாதான் நெனச்சா. அவர் அவளை குழந்தையைப் பாத்துக்கிறதப் போல பாத்துக்கிட்டார்.

சரி, சரி. அவருதான் செத்துட்டாரே- 1950லயே! அவரப்பத்தி எதுக்கு இவ்வளவு பெரிய பிரசங்கம்?!

அவரோட பேரன் அசோக் என்னோட சீனியர்- ரெண்டு வருஷம் பெரியவர். இப்போ நான் வேலைபாக்குற கம்பனிலதான் அவர் 2005ல இருந்து வேலைபாக்குறார்.

போனவாரம் அசோக்கோட அப்பா- கோபாலய்யங்காரின் மகன்-அனந்தசயனம்-செத்துட்டார். ஊருக்கு காரியத்துக்கு நானும் இன்னும் சில நண்பர்களும் போயிருந்தோம்.

திருவாரூர்தான். பெருமாள் கோயிலுக்கு எதிர, வேளாங்குடி மெயின் ரோடு போகுதே, அதுலதான் வீடு. பெரிய அக்கிரஹாரத்து வீடு. தாமரைக் குளமும், பெருமாள் கோயில் குளமும் கூப்பிடற தூரம்தான்.

அசோக்கோட அப்பா அனந்தசயனம் 75 வயசுலதான் பகவான் மேல பாசத்துல மேலோகம் போய்ச் சேர்ந்தார். வயசான காலத்துல பரம்பரை வீட்டுலயே வந்து தங்கிட்டார். சென்னைவாசியா  இருந்தாலும், பரம்பரை வீடு அவரை ஒரு கர்நாடகமாவே மாத்திருச்சு.

அனந்தசயனத்தோட அப்பா - அசோக்கோட தாத்தா- கோபாலய்யங்கார் மிச்சம் வச்ச ஒரே பரம்பரை சொத்து அந்த வீடுதான். மிச்ச சொத்தை எல்லாம் ஊர்ப் பொதுக்காரியத்துக்கே செலவழிச்சிட்டார்; அழிச்சிட்டார்னுகூட சொல்லலாம்.

விஷயத்துக்கு வருவோமே. அந்த வீட்டைப் பாக்கவே பிரமிப்பா, பிரம்மாண்டமா இருந்தது. அங்க இருந்த ரெண்டு நாளும் ஒவ்வொரு அறையா சுத்திச் சுத்திவந்தேன். அவர் ஒரு பெரிய நூலகமே வச்சு பராமரிச்சு இருக்கார். ரெண்டுநாளும் அங்கயேதான் இருந்தேன்.அசோக், அப்பாவோட காரியத்துல கொஞ்சம் அதிக வேலையா இருந்ததாலே, தொந்தரவு கொடுக்க வேண்டாமே-னு, அப்படியே புத்தக அறைக்குள்ள நுழைஞ்சு துளாவிட்டு இருந்தேன்.

அப்போதான் அந்த டைரி கண்ணுலபட்டுது. கோபாலய்யங்காரோட அந்தரங்க டைரிதான். புத்தகம் படிக்கறதுல இல்லாத ஆர்வம், சொந்தப் புராணம் படிக்கறதுல வந்துது. புத்தகமெல்லாம் பெரும்பாலும் கற்பனைக்கதை; ஆனா டைரி உண்மையான கதை சொல்லுமே.

ஒவ்வொரு பக்கமாப் புரட்டிப் பார்த்தப்போ அவர் செஞ்ச நல்ல காரியங்களோட லிஸ்ட் மாதிரி இருந்தது. கொஞ்சம் சலிப்பே வந்தது. 'காந்தியைவிட பெரிய்ய்ய்ய்ய்ய தியாகியா இருப்பாரோ?'ன்னுகூட ஒரு சமயம் தோணிச்சு.

1940ஆம் வருஷம் நவம்பர் டைரிலதான் கொஞ்சம் சுவாரசியமான, ஒரு சின்ன விஷயம், ஒரு சின்ன அதிர்ச்சி வெடி தெரிஞ்சுது. அப்புறம் கொஞ்சம் கவனமாப் படிச்சப்போதான் தெரிஞ்சுது. அது வெடி இல்ல. அணுகுண்டுன்னு!

கோபால் அப்போ சென்னையில இருந்திருக்கார்-1940ல. அப்போ அவரோட வீட்டம்மா மீனாட்சி பிரசவத்துக்காக(அனந்தசயனம் பொறந்தது அந்த நவம்பர்லதான்) அம்மா வீட்டுக்குப் போயிருந்திருக்காங்க.

கலக்டர் கோபால் கொஞ்சம் மும்முரமாகவே சமுதாய முன்னேற்ற வேலைகள்ல ஈடுபாடு காட்டி இருக்கார். அவரோட காரியதரிசி, சமையல்காரர், தோட்டக்காரர், பரிசாரகர் சுப்புவையர்வேற வாய்ப்புக் கிடைத்ததும் விடுப்புல கெளம்பிட்டார். கலக்டர் கோபால் தனியாவே சமாளிச்சுட்டு இருந்தார்.

மத்தியான வேளை, அன்னிக்கு சனிக்கிழமை; கொஞ்சம் வேலை அதிகமா இருந்ததால, அரை நாள் ஓய்வு எடுத்துக்கலாம்ன்னு 3 மணிக்கெல்லாம் வீடு வந்து சேர்ந்தார். கலக்டருக்கு மனுக்கொடுக்க, வழக்கத்தை விட கூட்டம் கொஞ்சம் அதிகமா இருந்தது.வழக்கமே அதிகமாதான் இருக்கும்.

வீட்டுக்கு வந்தவர், முகம் கழுவிட்டு, வாங்கி வந்த பார்சலில் பசியாறிட்டு, ஒரு புத்தகத்தை எடுத்துகிட்டு கட்டிலில் சாய்ஞ்சார்; படிப்புதான் அவருக்கு தூக்க மருந்தும்கூட.

பாதி தூக்கமா இருக்கும் போது, யாரோ வாசல் கதவை தட்டிக் கூப்பிடற சத்தம் கேட்டதும், திடுக்கிட்டு முழிச்சார்.

உள்ள இருந்தே குரல் கொடுத்தார், "யாருங்கோ, என்ன வேணும்?"

பதில் வந்தது, "ஐயா, உங்களைப் பாக்கதான்!", பெண்குரல்.

இவருக்கோ தூக்கம் கலைந்ததில் வழக்கத்துக் மாறா கொஞ்சம் எரிச்சல்; அனாலும் படுக்கையிலிருந்து எழுந்துகொண்டே கேட்டார், "ஏங்க, வீட்டுல வந்துமா மனுக்கொடுக்கணும், காலைல ஆபீசுல கொடுத்திருக்கலாமே!?"

இடுப்பு மடிப்பைச் சரி செய்துகொண்டே வாசலுக்கு வந்து கதவைத் திறந்தார். இளம் பெண் ஒருத்தி, தயக்கத்தோட, ரொம்ப தூரம் நடந்து வந்த களைப்போட, கையில ஒரு செய்தித்தாளும், இன்னும் சில கவரோடவும் நின்று கொண்டிருந்தாள்.

இவரைப் பார்த்ததும் வணக்கம் சொன்னாள்.

கழுத்திலே மஞ்சள் கயிறு, திருமணமானவள் என்பதைச் சொல்லிற்று; கொஞ்சம் கசங்கி, அழுக்காயிருந்த உடை வறுமையைக் காட்டியது; உடலோ இளமையைக் காட்டியது. வாடின முகமாயிருந்தாலும், பசியோ, வறுமையோ, களைப்போ மேலிட்டுத் தெரிஞ்சாலும், அழகைக் கொஞ்சம்தான் குறைக்க முடிஞ்சது; மழைக்காலத்திலே பூர்ண சந்திரனை, எப்போதாவது மேகம் மறைத்தாலும், நிலவின் அழகு குறைந்தா போய்விடும்? ரோஜாப்பூ அழகுதான், ஆனாலும் வாடிப்போகாமலேயேவா இருக்கிறது?

அவளது முகத்தில் தெரிந்த கலவரம், இப்போது அவரது கவனத்தையெல்லாம் அவரது பேச்சில் கொண்டுவந்து நிறுத்தியது.

"என்னம்மா? என்ன விசயமா வந்து இருக்கீங்க? யாரு நீங்க?", கொஞ்சம் பிரச்சினையைத் தெரிந்துகொள்ளும் அக்கறையோடு கேட்டார்.

" அதுங்க, எம்பேரு கமலா. நான் காலைலயே உங்க ஆபீசுக்கு வந்தேனுங்க, ஆனா உங்க காரியதரிசிக்குக் கொடுக்க காசு இல்லாததாலயும், கொஞ்சம் தாமதமா வந்ததாலேயும், உங்களைப் பார்த்து மனுவைக் கொடுக்க முடியாமப் போச்சு. அவரு வழக்கம்போல 20 மனுவை வாங்கிட்டு நிறுத்திட்டார். கொஞ்சம் அவசரமான, முக்கியமான மனு.அதான் வீட்டுலையே உங்களை நேரப் பார்த்துக் கொடுத்தே ஆகவேண்டிய நிலமைங்க "; இதைச் சொல்லி முடிப்பதற்குள், கண்ணீர் கொப்பளித்துக் கொண்டு வந்தது; கதர்ச் சேலைத் தலைப்பால் துடைத்துக் கொண்டாள்.

இவருக்கோ தர்மசங்கடம். அதுவும் வாசலிலேயே இவள் இப்படி அழுது கொண்டு நிற்பதை யாராவது பார்த்தால் என்ன நினைப்பார்களோ. 'கலக்டர் வீடுதேடி உதவிகேட்டு வந்தோரை, வாசலிலயே நிற்கவைத்துப் பேசி அனுப்பிவிட்டார்'னு பேசுமே உலகம்னு ஒரு நொடி தோன்றியது. இருந்த அரைகுறைத் தூக்கம் முழுக்கக் கலைந்தே விட்டது.

"மொதல்ல உள்ள வாங்கோம்மா, வாசல்ல நின்னு அழுதுட்டு இருக்காதீங்கோ", கொஞ்சம் கடிந்துகொண்டே சொன்னார். வாசலை விட்டு விலகி, உள்நோக்கி நடந்தார். அவளும் தயங்கி உள்ளே நுழைந்தாள்.

"உக்காருங்கோ", ஒரு நாற்காலியைக் காட்டினார், எதிரே அவர் அமர்ந்து கொண்டே; மேல் சட்டையை அணிந்துகொண்டிருந்தார்.

தயங்கினாள். சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள், யாரும் இல்லையோவென?!.

"பரவால்ல, உக்காருங்கோ; இங்க உங்ககிட்ட இலஞ்சம் வாங்க, சுப்பு இல்லை; சங்கரனும் இல்லை. கவலைப்படாதீங்கோ; அந்த மனுவைக்கொஞ்சம் கொடுங்கோ ", எட்டி வாங்கிக்கொண்டார்.

படித்துவிட்டு நிமிர்ந்தார், " இந்தப் போட்டிக்கு இன்னும் பரிசு அறிவிக்கல்லே! கொஞ்சம் நாளாகும் போலிருக்கே அம்மா! அந்தக் குழுவுக்கு மணிகண்டையரைத்தான் தலைவராப் போட்டிருக்கேன். கேட்டு சொல்றேன் திங்கட்கிழமை. நீங்க அந்தப் போட்டிக்கு என்ன பேர்ல கதை எழுதி அனுப்பியிருக்கேள்? "

"நான் இல்லைங்க, என்னோட வீட்டுக்காரர்தான்".

"ஓ. சரி சரி. கேட்டுச் சொல்லுறேன். ஆனா அதுக்கு இப்போ என்ன அவசரம் ?!", யோசனையோடு கேட்டார்.

கொஞ்சம் தயங்கினாள்; பேசத்தொடங்கினாள், " என்னோட கொழந்த ஒடம்பு சரியில்லாம இருக்காங்க. வீட்டுக்காரருக்கு உருப்படியா நிரந்தரமா ஒரு வேலையும் இல்ல; வருமானம் இல்ல. இப்படி கதை எழுதி ஏதாவது காசு வந்தாதான் உண்டு. இந்த நேரத்துல கையில காசு வேற இல்ல...அவளை எப்படிக் காப்பாத்தப் போறேன்னு தெரியல....!", தேம்பி அழத்தொடங்கினாள், குழந்தையின் ஞாபகத்தில்.

புலம்பல் தொடர்ந்தது...." மூணு நாளாக் காய்ச்சல் வர்றதும் போறதுமா இருக்கு... ஒழுங்க சோறு எறங்க மாட்டேங்குது. இந்த மனுசன் காசு இல்லாம, ஒவ்வொரு புத்தகம் போடுற அச்சாபீசுக்கும் நடையா நடந்து செருப்பு தேய்ஞ்சதுதான் மிச்சம். சல்லிக்காசுக்கு உருப்படி இல்ல. பாவம் எம்புள்ள. ஒரே பொண்ணுங்க....ஒரே பொண்ணு....என்னாகப்போகுதோ தெரியலையே...", கண்ணீர் தாரைதாரையாகக் கொட்டியது.

பேசிக்கொண்டிருந்தவள் திடீரென பேச்சை நிறுத்தினாள்.   அதுவரை தலைகுனிந்து தரை பார்த்து அவள் சொல்வதையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டிருந்தவர் நிமிர்ந்து பார்த்தார். அதுவரை வந்த புலம்பல் திடீரென்று ஒரு சத்தமுமில்லாமல் நிறுத்தப்பட்டதும், அவரை ஏறிட்டுப் பார்க்கச் செய்தது.

அவளது கண்கள் குழன்று, அரைமயக்கம் அடைந்திருந்தாள். அப்படியே நாற்காலியில் சாய்ந்துவிட்டிருந்தாள். பேச முயற்சிப்பதும் தெரிந்தது.நிலைப்படுத்திக் கொள்ள தட்டுத்தடுமாறி கைகளால் பற்றிக்கொள்ள முயற்சிப்பதும் தெரிந்தது.

அதீத மன உளைச்சலும், கிட்டத்தட்ட 12 கல் தொலைவு கலக்டரின் ஆபீசிலிருந்து வீடு வரை குதிரைவண்டிக்குக் காசு இல்லாமல் நடந்தே வந்ததும் அவளால் தாங்க முடியாத சுமை தர, தாளாமல் மயக்கமடைந்து விட்டாள். ஆனால் கோபாலுக்கோ இது தெரியவில்லை.

கோபாலுக்கோ என்ன நடக்கிறது என்பதே புரியாத நிலை. கொஞ்சம் விதிர்த்துத்தான் போய்விட்டார். அப்புறம்தான் மூச்சு வருவதை கவனித்தார்; கையைப் பிடித்து நாடி துடிப்பதையும் உறுதி செய்துகொண்டார்; மூக்கினருகே விரல் வைத்து மூச்சு வருகிறதாவெனவும் உறுதிப்படுத்திக்கொண்டார். உயிருக்கு எந்த ஆபத்தும் இல்லை என்பது தெரிந்ததும்தான் அவருக்கே கொஞ்சம் மூச்சு சீரானது; அதுவரை பதறிப் போய், கொஞ்சம் மூளைக்கு வேலைகொடுக்காமல் பயந்துதான் போனார். ஆனாலும் இப்போது புதுத் தொல்லை....இந்தப் பெண்ணுக்கு என்னவானதோவென?!

மறுபடி கவனித்துப் பார்த்தார். கொஞ்சம் வியர்வைத் துளிகள் நெற்றியில் தெரிந்ததும் ஓடிச்சென்று மின்விசிறியை உச்ச வேகத்தில் வைத்தார். அடுத்து என்ன செய்வதெனத் தெரியாமல் குழம்பி நின்றார். மீண்டும் கவனித்துப் பார்த்தார். சீராக மூச்சு வந்துகொண்டிருப்பது தெரிந்தது. மீண்டும் தனது பதட்டத்தைக் குறைத்துக்கொள்ள முயற்சி செய்தார்.

தண்ணீர் தாகம் எடுத்தது அவருக்கு.

தண்ணீர்! தண்ணீர்? ஆமாம். குளிர்ந்த தண்ணீரை முகத்தில் தெளித்துப் பார்க்கலாமே என்று தோன்றியது. ஓடிச்சென்று ஒரு குவளைத் தண்ணீரைக் கொண்டுவந்தார். வலக்கையில் கொஞ்சம் நீரெடுத்து முகத்தில் தெளித்தார். பெரிதாய் ஒரு மாற்றமும் தெரியவில்லை. இன்னும் இருமுறை அப்படியே தெளிக்க, கொஞ்சம் முகம் சுளிப்பதும், உதடுகள் அசைவதும் தெரிந்தது.

அவரும் கத்தினார், " என்னங்க, என்னங்க....என்னாச்சுங்க, என்னாச்சு... கொஞ்சம் கண் முழிச்சுப் பாருங்க. என்னங்க?!"

கெஞ்சிப்பார்த்ததில் சிறு சிறு உதட்டசைவு தவிர வேறெதுவும் தெரியவில்லை. இப்போது வேறுவழியில்லாமல், அவளது கன்னத்தைத் தட்டிவிட்டுப் பார்த்தார்; முகவாயைப் பிடித்து கொஞ்சம் இடதும் வலதுமாய் உலுக்கிப் பார்த்தார். பலன்தான் பெரிதாக இல்லை. இப்போது அவருக்கு கொஞ்சம் அதிகமாகவே பயம் வந்தது; பயம்-வேறு யாராவது பார்த்தால் என்ன நினைப்பார்களோ, என்ன பழி விழுமோ என்ற பயம்தான் அதிகமாக இருந்தது. என்னாயிற்றோ இவளுக்கு என்ற பயமும் இருந்தது-கொஞ்சம்.

சிறிதே தெளிவில்லாமல் முனகத் தொடங்கினாள்...."தினா..."... ..." சாப்பிடும்மா.... "... "தினா....." .....".... என்னாச்சு....தினா....வாந்தி வருதா?...".... ".. ..தினா....."..... சில வினாடி.....அமைதி....அப்புறம்....வலியிலோ வேதனையிலோ புரியாத முனகல்....திரும்ப..."...எப்படி காப்பாத்த போறேனோ!....எம்மாடி....என்னாச்சும்மா?"...."தினா...."

கொஞ்சம் பேசுவது புரிய ஆரம்பித்ததால் கோபாலுக்கும் பயம் கொஞ்சம் விலகியிருந்தது. இப்போது அவளைப் பார்க்கப் பரிதாபம் தோன்றியது. யாரோ இவள்!  ஏனிந்தக் கஷ்டமோ! என்று நினைத்துப் பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்டார்.

மேல் துண்டு ஒன்றைக் கொண்டு வந்து முகத்திலிருந்த நீரைத் துடைத்துவிட்டார். இப்போது அவள் முகம், துலக்கிய வெள்ளிப் பாத்திரம் போல் தெளிவாயிருந்தது.

எந்தக் கருணையுள்ளம் மீனாவுக்கு வாழ்க்கை கொடுத்ததோ அதே கருணையுள்ளம் இப்போதும் தலையெடுத்தது. மனைவியைப் பிரிந்து மூன்று மாதத்துக்கும் மேல் இருப்பதால் இது நேர்ந்ததா என்பது நமக்குத் தெரியாது.

அவளுக்கு உயிருக்கு ஆபத்தில்லை; ஆனால் ஏதோ மிகுந்த கஷ்டத்தில் இருக்கிறாள் என்பது தெளிவானது கோபாலுக்கு. உதவி செய்ய முடிவு செய்தார்; சாதாரண மனிதாபிமானம் மட்டுமின்றி, அவளது அழகு அவரைப் பெரிய உதவியாகச் செய்யத் தூண்டியது.

கொஞ்சம் உள்ளம் தடுமாறினார்; அவளைப் பார்ப்பதைத் தவிர்க்க நினைத்தார்; அனால் அவளது முகமோ மேலும் மேலும் பார்க்கத் தூண்டியது; உதவி என்று வந்து நிற்கிறாள்; என்ன உதவலாம் என்று நினைத்தார்.

ஏதோ யோசித்தவர், உள்ளறையில் புகுந்து, சில நிமிடத்துக்குப் பின் மீண்டும் வெளியே வந்தார். இப்போது அவரது கையில்- ஒரு வைர மூக்குத்தி. மீனாவுக்கு வளைகாப்புக்கு பரிசளிக்க வாங்கியது. இப்போது உதவியாகப் போகிறது.

சிறிது தயங்கினார்; இரண்டொரு முறை ஏதேதோ சொல்லிக் கூப்ப்பிட்டுப் பார்த்தார்; புரியாத முனகல் மட்டுமே பதிலாக வந்தது.

இப்போது ஒரு முடிவுக்கு வந்தார். அவரே அந்த மூக்குத்தியைப் போட்டு விடுவதென முடிவெடுத்துவிட்டார்.

போட்டாயிற்று.

செப்புச் சிலைக்கு முழுநிலவே முகமாய் அமைந்தது போல் இருந்தது அவளைப் பார்க்க. அதில் அந்த மூக்குத்தி, மெழுகு வெளிச்சத்தில் சிறு நட்சத்திரமாய் மின்னியது அவள் மூக்கில்.

அரைநாழி கழிந்திருக்கும். மயக்கம் தெளிந்து, பதறியடித்துக் கொண்டு எழுந்தாள். அவளையே பார்த்துக் கொண்டு எதிரே அமர்ந்திருந்த கோபாலும் அமைதியாக எழுந்தார். அவரைப் பார்த்ததும், திடுக்கென சேலைத் தலைப்பை எடுத்துச் சுற்றிக் கொண்டு,..." மன்னிக்கணும் ஐயா....என்ன நடந்ததுனு தெரியல....உதவி கேட்கத்தான் வந்தேன்..... அந்த கதைப்போட்டியில என்னோட வீட்டுக்காரருக்கு பரிசுத்தொகை கொடுக்க முடிந்தால், என் மகள் உயிரைக் காப்பாத்த முடியும்...நீங்க பாத்துதான் ஏதாவது செய்யணும்..."

அவளுக்கு மயங்கியதோ.....தெளிந்ததோ....எதுவும் நினைவில் இருப்பதாய்த் தெரியவில்லை.

அமைதியாய் அவள் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த கோபால், இப்போது இரண்டடி முன்னே வந்தார், அவளோ ஓரடி பின்னே சென்றாள்.

"கொஞ்சம் நில்லேன்", அவர் மெழுகாய் உருகினார்.

அவளுக்கு என்னவோ போலாயிற்று. என்ன?வென்பது போல் பார்த்தாள். இன்னும் இரண்டடி முன்னே வந்தார், அவளுக்கு மிக அருகில். அவளோ கொஞ்சம் பதறினாலும், புரியாமல் நின்றாள்.

"உனக்கு கண்டிப்பா உதவி செய்யறேன். கொஞ்சம் அந்த நிலைக்கண்ணாடியப் பார்", என்று அறைச் சுவரில் ஒரு பக்கமாய் இருந்த ஆளுயரக் கண்ணாடியைச் சுட்டிக் காட்டினார்.

புரியாமல் அவரைப் பார்த்தாள்; மீண்டும் அவர் அக்கண்ணாடியைக் காட்ட....மெல்ல நடந்து சென்று பார்த்தாள்; அதிர்ந்து போனாள். கலவரமாக இவரை நோக்கித் திரும்பியவள், அவர் தலைகுனிந்து கொண்டதைப் பார்த்ததும், ஏதோ புரிந்தும் புரியாமலும் அமைதியாய் நின்றாள்.

"குழந்தைக்காக....இதை ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டுமா?!"...மனம் வெதும்பினாள்.

அவள் இவரைப் பார்த்தபடி நிற்க, அசாத்திய அமைதி நிலவியது. அவரது குற்றமுள்ள நெஞ்சு குறுகுறுக்க....அங்குமிங்கும் பார்த்து, பேச முயற்சி செய்தார்..... என்ன பேசுவது என்பதை விட, எப்படிப் பேசுவதெனத் தெரியாமல், கொஞ்சம் குழம்பினார்.

மீண்டும் அமைதி.

அவர் இன்னும் தலை குனிந்தே நின்றுகொண்டிருந்தார். கமலா அவரைப் பார்த்தபடியே நின்றிருந்தாள். அதிர்ச்சியிலிருந்து முற்றிலும் மீண்டார்ப்போல் தெரியவில்லை.

அமைதி.

சில நொடிகளுக்குப் பின்.....ஏதோ தெளிவு பிறந்தவராய்..... நிமிர்ந்தார். இவளது கண்களை நேராகப் பார்த்தார்.

"ஒரு நொடி காத்திரு".

உள்ளே சென்றார்; மீண்டும் வந்தார். கையில் 800 உரூபா பணம் இருந்தது. கொண்டு வந்து அவளருகில் இருந்த மேஜைமேல் வைத்தார்.

"இது குழந்தையோட மருத்துவ செலவுக்கு",கமலாவின் கண்களைப் பார்த்தவண்ணம் எவ்விதத் தயக்கமோ சலனமோ இல்லாமல் தெளிவாகச் சொன்னார்.

மீண்டும் இரண்டடி எடுத்துவைத்து கமலாவின் முன் வந்தார்; "இந்த மூக்குத்தி என் மனைவி மீனவுக்காக வாங்கினது."

திடீரென கமலாவின் இரண்டு கைகளையும் மெல்லப் பிடித்து, அவள் கரமிரண்டும் குவித்து வணங்குவதுபோல் பிடித்துக்கொண்டார் இவர் கரங்களால். இவரது குவிந்த இரு கரங்களுக்கு நடுவில், அவளது ஒன்றாய்க்குவிந்த கரங்கள். மேலும் ஓரடி முன்னே வந்தார்;இடைவெளி மிகக் குறைவாகவே இருந்தது; கமலா தலை தாழ்ந்து தரை நோக்கி அமைதியாக இருந்தாள். முன்னாள் வந்தவர், சிறிது குனிந்து அவளது விரல் நுனியில் முத்தமிட்டார். மெலிதாய் அதிர்ந்து அவர் முகம் பார்த்துவிட்டு, அடுத்த நொடி மீண்டும் தலை கவிழ்ந்து கொண்டாள்; ஆனால், எதிர்ப்பேதும் தெரிவிக்கவில்லை; கைகளை உருவிக்கொள்ளவுமில்லை. மௌனமாய் இருந்தாள்.

 கோபால் ஐந்தாறு நொடிகளுக்குப் பின், கைகளை விட்டுவிட்டுப் பின்னே சென்று நின்றார்.

பின் யோசித்துப் பேசத்தொடங்கினார். "மன்னிக்கணும். கொஞ்சம் மனசு தடுமாறிடுத்து. உங்களோட கஷ்டகாலத்தை எனக்கு சாதகமாக்கிக்க விருப்பமில்லை. ஆனால், உங்களை நெருக்கத்தில் பாத்ததாலே.....கொஞ்சம் கட்டுப்பாட்டை இழந்துட்டேன். .....மன்னியுங்கோ."

கமலா அமைதியாகவே இருந்தாள்.

கோபால் தொடர்ந்தார், " இதோ இந்தப் பணத்தை எடுத்துக்கோங்கோ. இது என் தப்புக்கு தண்டனைப் பணமா நினைச்சுக்கோங்கோ. குழந்தையோட உயிரைக் காப்பாத்துங்கோ."

அவள் அமைதியாக இவரைப் பார்த்தாள்.

கோபால் புரிந்தவராய், " இல்லை....அந்த மூக்குத்தி உங்களுக்கான விலையில்லை. என்னோட மனைவியைத் தவிர, இன்னொரு பெண்மேலே நான் ஆசைப்பட்டது உங்களைப் பக்கத்திலே பார்த்ததும்தான். தவறான ஆசைதான். அதான் எல்லை தாண்டவில்லை. தவறு செய்ய விரும்பலை. ஆனா, அது அன்பா மாறவே கூடாதா?! அதோட அடையாளமா உங்ககிட்டேயே இருக்கட்டுமே. என் மனைவிக்கு இதைக் கொடுக்க முடியாது. புரிஞ்சுகோங்கோ தயவு செஞ்சு."

ஆரம்பத்தில் கொஞ்சம் அதிர்ச்சியில் இருந்தவள், பின்னர் குழந்தைக்காக எதற்கும் தயாராக இருந்தாள், கோபால் அதைத்தான் பணஉதவிக்கு மாற்றாக எதிர்பார்த்தாரோவென நினைத்து; பெரிதாக புரட்சி, சமூகசேவை என்று பேசும் இவரும் இப்படித்தான் என்றும் நினைத்துக்கொண்டாள்.

அனால் அவர் திடீரென்று விட்டு விலகி நின்றதோடு, உண்மையை ஒப்புக்கொண்டு, மன்னிப்புக் கேட்கும் தொனியில், தனக்குத்தானே தண்டனை கொடுத்துக்கொள்ளும் விதத்தில் பேசியதும், ஒரு கணம் குழப்பமும், மறுகணம் அவர்மேல் முன்பிருந்ததைவிட பன்மடங்கு மரியாதையும் கொண்டாள்.

சில நொடிகளுக்குப்பின் இருவருமே கொஞ்சம் சமாளித்து சாதாரண மனநிலைக்குத் திரும்பினர். சில கணங்களுக்கு முன், உணர்வுகளுக்கு இருவருமே கொஞ்சம் இடம்கொடுத்தது போல் இருந்தாலும், உடனே சுதாரித்துக் கொண்டனர்.

அவர் தலைகுனிந்து நின்று கொண்டே சொன்னார், " என்னை மன்னியுங்கோ, மீனா பிரசவத்துக்குப் போயிருக்கா; அதன் இந்தத் தடுமாற்றம்".

இவள் இப்போது அவரை கொஞ்சம் பரிதாபமாகப் பார்த்தாள்.

கோபால் அடுத்துச் சொன்னார், " நான் நல்லவனவே இருக்க விரும்புறேன், ஆனா நீங்க என் முன்னாலே நின்னுட்டு இருந்தா அது கஷ்டம்; நீங்க கிளம்புங்கோ; உங்களுக்கு வேற ஏதேனும் உதவி வேணுமான உங்க வீட்டுக்காரரை அனுப்பி வைக்கலாம்"; இன்னும் குற்ற உணர்ச்சியில் தவித்துத் தலைகுனிந்தே நின்று கொண்டு பேசினார்.

அவர் மேல் பரிதாபமும் மரியாதையும் இன்னும் கூடியது.

ஒரு கணம் தயங்கி நின்று யோசித்தாள். அடுத்து வெளியேறினாள், அவரைப் பார்த்துக்கொண்டே.

********************************************

கிட்டத்தட்ட 20 நாட்களுக்குப் பின்.......


ஞாயிற்றுக்கிழமை. காலை ஒன்பது மணியிருக்கும். இன்னும் தூக்கத்தில் இருந்தவர், யாரோ கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்க, எழுந்துபோய் கதவு திறந்தார்.

மீண்டும் அவள்தான்- கமலா. இப்போது முகமும் உடையும் தெளிவாகத் திருத்தமாக இருந்தாலும், கவலையாய்த் தெரிந்தாள்.

அவளைக் கண்டதும், கொஞ்சம் பதறினார்; கேட்டார், " தனியாவா வந்தேள்; கூட யாரையாவது கூட்டி வந்திருக்கலாமே. வாங்கோ உள்ளே". பேசிக்கொண்டே உள்ளே அழைத்தார்.

"தனியாதான் வந்தேன்".

கோபால் ஞாபகமாக, "குழந்தைக்கு......??! " என்று இழுத்தார்.

"நல்லா இருக்கா".

"ரொம்ப சந்தோஷம்". நீங்க தனியா வந்ததும் பயந்துட்டேன், கொஞ்சம் அசடாகச் சிரிக்க முயற்சித்தார். அப்போதாதான் கவனித்து, " எங்கே....அந்த மூக்குத்தி....", சுருதி குறைத்துக் கேட்டார்.

அவள் சிலநொடிகள் அவரைக் கூர்ந்து பார்த்தாள். அவரோ, சங்கோஜத்தில் நெளிந்தார். உடனே சொன்னார், " உனக்காக கொடுத்ததுதான், நீ என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம். அன்புக்கு அடையாளமாய் அதை அணிந்தே இருப்பாய் என்று நினைத்தேன்"

இப்போது அவள் முகத்தில் கவலை மறைந்து, குறும்பு கொப்பளித்தது. கமலா சொன்னாள், " இதோ!"

மேலும் சொன்னாள், " நீங்க கொடுத்த பணம் ரொம்பவே உதவியாய் இருந்தது. 300 செலவழிந்தது போக இதோ மிச்சம் ஐந்நூறு. பணத்தையும் எடுத்து மேஜைமேல் வைத்தாள்."

அவர் பரிதாபமாகப் பார்த்தார். சுய பரிதாபம்.

அவள் சிறுவயதில் ஐந்து, ஆறு வருடத்துக்கும் மேல், பரதநாட்டியம் கற்றுக் கொண்டாள். அதில் சிருங்கார ரசமும் வருமே. இன்று அவளுக்கு அது நன்றாகவே வந்தது. சிறிது நேரத்தில் அரங்கேற்றமும் நடந்து முடிந்தது. [அன்றுதான் மீனாளுக்குக் குழந்தையும்(அனந்தசயனம்) பிறந்தது.]

கமலாவுக்கு 'பிள்ளை கொடுத்தவன் கணவன் என்றால், அப்பிள்ளையின் உயிரைக் காத்துக் கொடுத்தவன், கணவனாக அல்ல....கண்கண்ட தெய்வமாகத் தோன்றினான். கோபால், ஐயங்காராயிற்றே! அவருக்கு சேவை செய்வது, தெய்வத்துக்கே சேவை செய்வதுபோல்தானே!', என்று பலவாறு காரணம் கற்பித்துக் கொண்டாள்.

கர்ணன் கூட தன் கவசகுண்டலத்தையே கொடுத்தானே கடவுளுக்கு! இவள் கோபாலுக்குத் தன்னையே கொடுத்தாள்.

அனால் கோபால்தான், ஒரே முறை அந்த அரங்கேற்றத்தை நடத்தியபின், குற்றவுணர்ச்சியில் தவித்தார். முழு விசயத்தையும், அந்த வருட டைரியில் எழுதி வைத்தார். அந்தக் குற்றஉணர்ச்சி அவரைக் குடிகாரராக்கியது.

கமலாவுக்கோ  'அந்த' விசயம், தனது மகளைக் காப்பாற்றிய தெய்வத்துக்குக் கொடுத்த காணிக்கை.

மீனாவுக்கு அவர் எப்போதுமே வாழ்வு கொடுத்த தெய்வம்தான்.

சமூகத்தின் முன்னிலையில் அவர் தங்கமான பெரியமனிதர்தான்.

கோபாலுக்கு மீனாவும், கமலாவும் தேவதைகள்தான். அவரது குறையை, தெரிந்தோ தெரியாமலோ, முழுமனதோடு ஏற்றுக்கொண்டவர்களல்லவா!

ஆனாலும் அவரது மனசாட்சி மட்டும் அவரைக் 'குற்றவாளி' என்றே கொன்றது. தன் மனைவி மீனாவுக்கும் துரோகம் செய்ததாய், ஒரு நல்லபெண் கமலாவின் வாழ்க்கையையும் கெடுத்துவிட்டதாய் எண்ணி எண்ணி மருவினார்.

அதை மறக்கத்தான் குடிக்கு அடிமையாகிப் போனார். அவரது குடிக்குக் காரணம் தெரியாத மீனா அவரது கவலையைப் போக்கத் தனக்குத் தெரிந்த அத்தனையும் செய்து பார்த்தாள். காலம் சிட்டாகப் பறந்தது.

பின்னர் அவர்கள் தென்னாற்காட்டு ஜில்லாவிலே இருந்தனர். இருவருக்கும் பங்களா ஊருக்கு வெளியிலே.

இரவு பத்துமணிக்கு மேல் அப்பக்கம் யாரவது போனால், கலெக்டர் தம்பதிகளின் சல்லாப வார்த்தைகளைக் கேட்கலாம்.

மீனாளின் 'டிரியோ, டிரியோ' பாட்டில், கோபாலய்யங்காருக்குப் பிரியமதிகம்.

அவளோடு சேர்ந்து தெம்மாங்கு பாடுகையில் அவரது மனதுக்கு ஒரு ஆறுதல், 'தானும் ஒரு சாதாரண மனிதன்தான், தானும் தவறு செய்தவன்தான்; சாதாரண மனிதனான தன்னைக் கடவுளாய் நினைக்கும் மீனாவுக்கும், கமலாவுக்கும் அவர் மானசீகமாய் நன்றி' சொல்வார் மனதிற்குள்ளேயே.

ஆனால் இந்த உண்மையெல்லாம் யாருக்கும் தெரியாதே.

இது தெரியாத எழுத்தாளன் ஒருவன், கோபாலின் குடிக்கு வேறு காரணம் சொல்லிக் கதையும் எழுதினான்.

சொல்ல மறந்துவிட்டேனே; அந்த எழுத்தாளன் வேறுயாருமல்ல. கமலாவின் கணவன்தான். அவனுக்குத் தெரிந்தது  கோபாலன் குடிப்பது; கதை கட்டினான். தெரியாதது?

அவனைப் பெரிய எழுத்தாளன் என்று கொண்டாடவும் இந்த முட்டாள்ச் சமூகத்தில் சில பிறவிகள் இருந்தன; அவன் எழுத்தே புதுமையாம்; பித்தன்.

செருப்பும் செயகாந்தனும்!

செருப்பும் செயகாந்தனும்!..... இப்படி ஒரு பதிவுக்குத் தலைப்பு வைத்து அவமானப்படுத்துவதற்கு என்னை மன்னிக்கவேண்டும் - அனைத்து செருப்புகளும்!

என்ன செய்வது....செருப்பின் பிறப்பே அவமானப்படுவதுதானே! இந்தத் தலைப்பினால் செருப்பை சேற்றோடு சேர்த்து இன்னும் அதிகமாக அவமானப்படுத்திவிட்டேன்! அதனால் செருப்பிடம் மன்னிப்புக்  கோருகிறேன்.


வலைப்பூவில் இந்தப் பதிப்பைப் படிக்க நேர்ந்தது!

/https://saravananagathan.wordpress.com/2015/04/11/என்றென்றும்-ஜெயகாந்தன்/

இன்றும் ஆங்கிலத்தில் மிகத் திறமையாக எழுதக்கூடிய எழுத்தாளர்கள் பலர் இருக்கிறார்கள். அவர்களில் "அனைவரும்" அமெரிக்காவிலோ இங்கிலாந்திலோ நியூசிலாந்திலோ ஆஸ்திரேலியாவிலோ அல்லது தென்னாப்பிரிக்காவிலோ பிறந்து..... ஆங்கிலத்தைத் தாய்மொழியாகக் கொண்டவர்கள் இல்லை.

ஆங்கிலத்தைக் இரண்டாம், மூன்றாம் மொழியாகக் கற்றுக்கொண்டு ஆங்கிலத்தில் சிறப்பாக எழுதத்தெரிந்தவர்கள் எத்தனையோ பேர் உள்ளனர்.

ஆங்கிலத்தில் எழுத மொழியறிவு மட்டும் போதுமே தவிர....மொழிப்பற்று?!
தேவையில்லையே!

******************************************************

எந்த மொழியிலும் எழுத்தாளனாக, ஆழமான மொழியறிவு மட்டுமே போதும். அம்மொழிமேல் பற்று இருக்கத் தேவையில்லை.

மனித உணர்வுகளுக்கு கொடுக்கப்படும் ஒலி/எழுத்து வடிவம்தான் மொழி. அவ்வுணர்வுகளை எந்த மொழியிலும் தெளிவாகவே வெளிப்படுத்த முடியும்....., அம்மொழியறிவு இருந்தால்.

பல மொழியறிவு இருந்தால், ஒரே உணர்வைப் பல மொழிகளிலும் வெளிப்படுத்த முடியும்.

சிலர் தமிழில் அதை வெளிப்படுத்தினர்..... மொழிப்பற்று துளியும் இல்லாமலே!

கதைகள்  எழுதினர். பெரும் எழுத்தாளர்கள்-என்று பீற்றியும் கொண்டனர். அவர்கள் வாந்தி எடுத்தாலும், அதை "அமிர்தம்" என்று சொல்ல...., தடுக்கி விழுந்தாலும்,  "அது சர்க்கஸ் வித்தை" என்று சொல்ல...... மலம் கழித்தாலும், "அது மதுரம்" என்று சொல்ல......முன்பு எழுத்து-ஊடகத்திலும், இப்போது மேலும் தொலைக்காட்சிகள், வலைப்பூக்களிலும், மின்பதிவுகளிலும் ஒரு கூட்டம் எப்போதும் இருந்தது; இப்போதும் இருக்கிறது.

அந்தக்கூட்டம் எப்போதுமே, "அந்தக் கூட்டம் *மட்டும்* சொகுசாக வாழ எந்தக்கருத்துகள் உதவுமோ, அவற்றை மட்டும் தெய்வீகமாக்கியது!"

அந்தக் கருத்துக்களைப் பரப்பிய "அடிமை எழுத்தாளர்களை"...."அறிவு ஜீவிகள்" என்றது.

அந்த அடிமைகளுக்குப் பிச்சையிட்டு நன்கு வளர்த்தும் விட்டது. அடிமைகள் அழிந்து போனால், அந்த அடிமையினால் நடக்கும் வேலைகள் நின்று போய்விடுமே! அந்த அடிமை மேலும் பரப்பும் அடிமைக்கருத்துகள் பரவாமல் நின்றுவிடுமே!

அப்புறம், அந்த ஆண்டைகளாலும், அடிமைகளாலும்  உருவாக்கப்பட்ட, கருத்துக்கோட்டைகள் தகர்ந்து விடுமே! அவ்வாறு நேராமலிருக்க, அந்தக் கருத்துக்கோட்டைகளுக்கு காவலிருக்கும், பாதுகாக்கும்.....மேலும் பல புதிய அடிமைக்கோட்டைகளை உருவாக்கும்....  மற்ற அடிமைக்களுக்கு பாதுகாப்பும், உணவும்......முக்கியமாகப் பாராட்டும் பரிசும் நன்றாகவே கிடைத்தன.

அக்கருத்துக்களையெல்லாம் "அப்படியே" ஏற்றுக்கொண்ட முட்டாள்களை, "நல்லவன்" என்றது. "பக்தன்" என்றது.

இந்தக் கூட்டம் எதைக் "கடவுள்" என்று சொன்னதோ, அதை மற்ற முட்டாள்களும் "கடவுள்" என்றனர்.

அந்தக் கூட்டம் எதை "அரக்கன்" என்றதோ, அடிமைக்கூட்டத்தினரும் அதையே "அரக்கன்" என்றனர்.

சமத்துவமில்லாத அக்கருத்துக்களை, ஏற்றுக் கொள்ளாதவர்களை..." அசுரர் " என்றது. "அரக்கர் குலம்" என்றது. "ஆத்திகன்" என்றது. "பாவிகள்" என்றது. "நரகத்தைக்" காட்டிப் பயமுறுத்தியது.

பயந்தவர்களும், பணிந்தவர்களும் அடிமைகள் ஆகிப்போனார்கள்- ஆனால் "மேல்சாதி, நடுச்சாதி " என்ற பெயரில்.

பெயரில் மேல்சாதி.....உண்மையில் கருத்து-அடிமை. சுயசிந்தனை இல்லாதவன் அடிமைதானே!

அந்த "மேல்சாதி/நடுச்சாதி" என்ற ஒற்றை வார்த்தை, அந்த அடிமைக்கூட்டத்துக்கு மேலும் ஊக்கம் தந்தது - இன்னும் சிறந்த அடிமையாய் இருக்க! அடிமைத்தனத்தைப் பாராட்டி எழுதி மேலும் அடிமைகளை உருவாக்க!

எதிர்த்து "ஏன்" என்று கேட்டவர்கள்- "அரக்கர்" என்று முத்திரை குத்தப்பட்டார்கள்.

அந்த "அரக்கர்"களை முன்பு கடவுளே அழித்து, வதம் செய்தது; இப்போது அதை "பக்தர் கூட்டம்" செய்கிறது. அப்படிக் கொலை செய்வதை...."பக்தி"..."தெய்வச் சேவை" என்றெல்லாம் இன்றும் எண்ணுகிறது! இந்தக் கொள்கை பரப்புச் செயலாளர்களின் செயல் அவ்வாறு எண்ண வைக்கிறது.

இப்படிப் பட்டதும்....இது போன்றதுமான அடிமைக் கருத்துகளைப் பரப்புவோரும்.....பாதுகாப்போரும்தான்..... மிகச்சிறந்த எழுத்தாளர்கள்.

இதுபோன்ற மதம், சாதிய ஏற்பாட்டால்...., பலனடைந்தோர்  அதைப் பாதுகாக்க நினைப்பதும், பாதிக்கப்பட்டோர் மாற்ற நினைப்பதும் இயற்கைதானே!

எத்தகைய சமூக, பொருளாராதார, மத அமைப்பு....அனைவருக்கும் பாரபட்சமின்றி, ஏற்றத்தாழ்வின்றி, ஒரே, சம நீதி வழங்குவதாய் இருக்குமோ.... அதை நியாயமானவன் எவனும் ஏற்றுக்கொள்வான். பிறந்ததும் சமூகம் தன்னைத் தலைக்குமேல் தூக்கி வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்! தங்கத்தட்டில் சோறு தர வேண்டும்! தன் காலில் மொத்த சமூகமும் விழவேண்டும்! என எதிர்பார்ப்பவன்....ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டான்.

வெள்ளைக்காரன் கூட விற்கத்தானே வந்தான்!  வரவேற்றோம். ஆனால், செய்தது? வியாபாரமல்ல! நம்மை அடிமை ஆக்கினான்! அது தெரிந்து தெளிவு கொண்டோர், எதிர்த்துக் குரல் கொடுத்தனர்.
அந்த வெள்ளைக்காரனும் கூட, திறமையான அடிமைக்கு நல்ல கூலி கொடுத்தான். எதிர்த்த அடிமைக்குத் தூக்குமரம் பரிசு! இருவகை அடிமைகள்.

அவன் வருவதற்கு முன்பும், போன பின்பும்......சாதிய அடிமைகளிலும் இருவகையினர் இருந்தனர்;இருக்கின்றனர்.
அந்த அமைப்பை எதிர்த்த அடிமைகள்; அதையே போற்றிப்பாதுகாத்த அடிமைகள்.

இரண்டாவது வகை அதைப் பாதுகாக்கக் காரணம், ஒன்று 'அது கடவுள், மத ஏற்பாடு' என்று எண்ணியது(அவ்வாறு எண்ண தூண்டப்பட்டது); இரண்டு-சுயநலம்; 'எவன் எக்கேடோ கேட்டால் எனகென்ன! எனக்குச் சோறு கிடைத்தால்-சொர்க்கம்' என்ற எண்ணம். அதற்கெல்லாம் மேல்.... அத்தகைய அமைப்பால் கிடைத்த பலன்.


ஏற்றத்தாழ்வுகளுக்கு அடித்தளமாய் அமைந்தது சாதிய, மத ஏற்பாடு. அத்தகைய ஏற்பாட்டை....நேரடியாக இல்லாமல்.....மறைமுகமாகப் பாதுகாக்கும் விதமாகவே இந்தத் "தமிழ்ப் படைப்பாளிகளின்" படைப்புகள் அமையும்.

இவர்கள் காசுக்காக எழுத்து வியாபாரம் செய்தவர்கள். எது நன்றாக விற்றதோ அதை எழுதியவர்கள். அதன் மூலம் கருத்தடிமைகளைப் புடம்போட்டனர்.

காசுக்காக உடலை விற்பவள் "வேசி" என்றால்......
காசுக்காக எழுத்தை விற்றோரை....விற்போரை.... என்ன சொல்வது?!

வேசிக்கும் இவர்களுக்கும்.........
அடிப்படை ஒற்றுமை- சுயநலம். (சமூகம் நாசமாய்ப் போனாலும், எவன் செத்தாலும் பரவாயில்லை.)
முதல் நோக்கம்-பணம்.

ஆனாலும்....எழுத்தில் இதைத் தெளிவாக, வெளிப்படையாக, நேரடியாகக் காட்டிவிட முடியாதே. அப்படிக்காட்டினால், நல்லவன் வேஷம் கலைந்து விடாதா?! அதற்காக...... எழுத்தில் கொஞ்சம் நீலிக்கண்ணீர் கண்டிப்பாக இருக்கும். உடனே......
ஆண்டைகள் கூட்டம் பாராட்டத் தொடங்கிவிடும்!
முட்டாள்கள் கூட்டம் பரவசப்பட்டுவிடும்!

ஆடு நனைகிறதே என்று ஓநாய் அழுதால்....அது பாசமில்ல; பசிக்குப் போடும் வேஷம். முதலைக் கண்ணீர்.

சமுதாயத்தில் அன்றும் இன்றும் விஷக்கருத்துகளை அந்தக் கூட்டம் தந்து கொண்டேதான் இருக்கிறது - தேன் கலந்து!

கம்பன், ஒட்டக்கூத்தனில் தொடங்கி.....கிவாஜ....கல்கி....புதுமைப் பித்தன்..... சுஜாதா...... சுந்தர ராமசாமி....ஜெயமோகன்.... ஜெயகாந்தன்.... டைரக்டர் சங்கர்.... விசு.... ஒய்.ஜி.மகேந்திரன்.... சோ.ராமசாமி.... எஸ்.வி.சேகர்..... என இந்தப் பட்டியல் இன்னும் நீளும்.

அனைவரின் படைப்பும் தமிழில்தான் - தமிழ்ப்பற்று இல்லாமல், ஆனால் பிராமணப் பற்றுடன்! தமிழர் வெறுப்புடன்!!!!!! பிராமணரோ, அல்லது பிராமண அடிமைகளோதான் இவர்கள் அனைவருமே.

ஆங்கிலம் கற்று ஆங்கிலத்தில் பலர் எழுதுவதுபோல் - ஆங்கிலப் பற்று மட்டும் இல்லாமல்...... இவர்கள் தமிழில் எழுதினர் - தமிழ்ப்பற்று இல்லாமல்.

இது மொழிக்கு சேவை இல்லை. பணத்தின், பாராட்டின் தேவை. அவ்வளவேதான்.

***************************
இவர்கள் அனைவருமே......"ஒரே குட்டையில் ஊறிய மட்டைகள்தான்"...... நாற்றமும் ஒரே மாதிரிதானே வரும் இவர்களிடமிருந்து!?

கவனம்.....அந்த நாற்றம் மல்லிகைப் பூச்செண்டோடு கலந்துதான் வரும்! மணத்தில் மனமும் மதியும் மயங்கி ஏமாந்துவிடப் போகிறீர்!

இந்தச் சமூகத்தில்,
வாசத்தை மட்டும் பாராட்ட அடிமைகளும் இருப்பர்.
நாற்றத்தைக் கண்டிக்க "அரக்கர்"களும் இருப்பர்.

இருபுறமும் சீர்த்தூக்கிப் பார்த்து, ஆய்ந்து முடிவுக்கு வருவதே அறிவார் செய்யும் செயல்.


அந்தக் கூட்டம் தரும்....
கதைகளும் கற்பனையும் - தேன்;
அனால், கலந்துள்ள கருத்து? - விஷம்!

பக்குவமாகக் கலந்து கொடுத்தால், படித்தவனும் குடித்துவிடுகிறான். கண்ணை மூடிக்கொண்டு குடிக்க முட்டாள்கள் தயராயிருக்கலாம்; கோப்பையில் இருப்பது தேனா? தேன் கலந்த விஷமா?! அல்லது விஷம் கலந்த தேனா? என தெரிந்துகொண்டு குடிக்க முடிவு செய்வதுதான் நலம்.

*****************************************************

பெரியார், செயகாந்தனைக் கேட்டாராம், " பிராமணப் பிள்ளையா?" என்று.

செயகாந்தன் சொன்னானாம், " இல்லை" என்று.

பெரியார் மனதிற்குள் எண்ணியிருப்பார், ' இது பிராமணப் பிள்ளையில்லை....பிராமண அடிமை' என்று! 'மேதாவி வேஷம் போடுகிறது' என்று! 'படித்த முட்டாள்' என்று!

பெரியார் மனதிற்குள் ஆயாசப்பட்டிருப்பார்....'இப்படிப்பட்ட படித்த அடிமைகளை எப்படித்தான் தெளியவைக்கப் போகிறோமோ!' என்று.

பெரியார் மனதிற்குள் நினைத்திருப்பார், 'படித்தவனே இப்படி என்றால்....படிக்காத பாமரனை என்ன சொல்ல முடியும்!' என்று.

பெரியார் மனதிற்குள் நொந்திருப்பார், ' படித்துத் தெரிந்து கொள்ள அத்தனை புத்தகங்கள் உள்ளன. படித்துத் தெரிந்து கொள்ள ஆர்வமோ, சிந்திக்கும் திறனோ இல்லாத, ஆனால் படிக்கத்தெரிந்த... இது போன்ற அடிமைகளையே திருத்த முடியவில்லை.....படிக்கவே தெரியாத பாமரனுக்கு தெளிவு தருவது முயல்கொம்போ?!' என்று.

************************************************************************

சாதி, மத எதிர்ப்பைக் காரணத்தோடு எதிர்த்த, நான் மனிதஉருவில் தெய்வங்களென்று வணங்கும் பெரியாரும் அண்ணாவும் எம் சாதியல்ல; அவர்களது கருத்துக்களும், மனிதமும்தான் எம்மை வணங்க வைத்திருக்கிறதே தவிர, அவர்களது சாதியல்ல.

நாம் மிக மதிக்கும்..... ஜீவாவாகட்டும், தா.பாண்டியனாகட்டும், நல்லகண்ணுவாகட்டும், சுப.வீயாகட்டும், கி.வீரமணியாகட்டும், கமலஹாசனாகட்டும்...எம் சாதியல்ல, ஆனாலும் எம் மனதில் மிகுந்த மரியாதைக்குரியோர். இவர்கள் மனிதத்தை முன்னிறுத்துவோர், மதத்தையும், சாதியையும் அல்ல.

************************************************************************
அந்த வலைப்பதிவர், செயகாந்தனை விவேகானந்தர், காந்தி மற்றும் மார்க்ஸ்சின் கலவை என்று பூஜை செய்திருந்தார்.

விவேகானந்தரைப் பற்றியும், காந்தியைப் பற்றியும் எமக்கு சரியாகத் தெரியாது.

ஆனால், மார்க்ஸ் மட்டும் செயகாந்தனின் எழுத்துக்களைப் படித்தால்....என்னைப் போல் செயகாந்தன் முகத்தில் காரித்துப்பியிருக்க மாட்டார். பெரியார் போலவே பொறுமையாகப் புன்னைகைத்துவிட்டு...... இதையும் சொல்லியிருப்பார்( தன் மருமகனிடமே சொன்னது போல்)..."if, what jayakanthan promotes, is marxism, then i am not a marxist" என்று.

இப்பதிவின் நோக்கம், செயகாந்தனையும் அவன் போற்றிப் பாராட்டிய, பதிலுக்கு அவனைப் போற்றிப் பாராட்டிய......ஏற்றத்தாழ்வான, பாரபட்சமான அமைப்பையும் முகத்திரை கிழிப்பதுதானே தவிர.....அந்த வலைப்பதிவரைக் குறை சொல்லுவதல்ல.

***************************************************************************

இந்த "அரக்கனின்" சொல்லில் நியாமிருந்தால்........ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள். இல்லையென்றால்....சுட்டிக்காட்டுங்கள், எங்கே தவறென்பதை!